7 januari t/m 11 januari 2014

Dinsdag 7 januari, 
Als we wakker worden regent het een beetje....
Tijdens het ontbijt is het gelukkig al bijna weer over! We kleden ons wel aan op kou en regen voor de boottocht! 
We moeten eerst even wachten voor we kunnen inchecken en betalen, ze moeten eerst nog aangeven of het echt wel door gaat, zijn er wel walvissen en is het weer goed...even later wordt omgeroepen dat de vorige boot 2 walvissen heeft gezien, maar dat het erg onstuimig is op zee en dat er veel mensen zeeziek zijn geworden. Kleine kinderen en mensen met een handicap mogen sowieso niet mee om 10.00 uur....je mag zelf ook nog zeggen dat je nu liever niet gaat...Wij gaan natuurlijk wel! 
Voor we weggaan krijgen we een veiligheidsfilmpje te zien en dan stappen we in de bus die ons naar de haven brengt. Dat is 10 minuten rijden, daar stappen we aan boord van de snelle boot. Onze kapitein is een leuke Maori en onze "gastdame" ook...we worden in het Maori welkom geheten en daar gaan we. We moeten allemaal blijven zitten op de, heerlijke, stoelen binnen in de boot. Iedereen is ruim voorzien van "witte zakjes" voor in de stoel...
De gastdame vertelt van alles over de boottocht en over de verschillende walvissen die hier leven, ze maakt grapjes op een beetje rare manier...haar ogen lachen wel maar ze vertelt het alsof ze het opleest...dat doet ze denk ik ook wel met sommige feiten en misschien heeft ze ook wel elke keer dezelfde grapjes...
Het gaat inderdaad flink tekeer op zee, hele diepe gaten waar je in valt, op gegeven moment mogen we allemaal even naar buiten om frisse lucht te happen. De kapitein probeert met een sonar instrument te luisteren of hij walvissen hoort. De gastdame vertelt dat we waarschijnlijk "sperm whales" zullen zien, als we ze zien....dat zijn wat wij de potvissen noemen. 
Er cirkelt ook een helikopter rond op zoek naar whales en er is nog een boot van dezelfde maatschappij, ze hebben onderling contact en op gegeven moment is er eentje getraceerd! We varen erheen met de motor op volle kracht...als we stil liggen gaan we allemaal snel naar buiten, wij gaan op het dak, en dan zien we de gigantisch grote potvis....hij komt boven en weer stukje naar beneden, weer stukje omhoog...het is een prachtig gezicht, wat een groot beest, hij is net zo groot als de boot! Dan roepen ze "camera klaar.." Hij duikt weer onder en de staart komt dus prachtig boven water, Etienne heeft er prachtige foto's van! (helaas niks met telefoon of wifi camera gemaakt, dus geen foto voor de blog)
En dan is het dus al voorbij...we gaan weer naar binnen...de kapitein gaat op zoek naar een volgende..er is sprake van eentje die weer boven zou kunnen komen (ze kunnen 2 uren onder water blijven) maar helaas er gebeurd niks meer, we moeten het doen met die ene, maar we zijn erg blij met die! We zien nog wel grote albatrossen vliegen, die kunnen een spanwijdte hebben van wel 6 meter. Als we terug varen zegt de gastdame dat we allemaal iets terug krijgen omdat we maar eentje gezien hebben, dat is netjes! 
Aan wal stappen we weer in de bus en in het kantoor krijgen we inderdaad een bedrag terug. 
We gaan daarna in de camper de korte broek weer aantrekken, het is weer prachtig weer geworden! We rijden nog door het dorp naar het puntje van de Peninsula, hier is ook nog een zeeleeuwen kolonie. Het is er prachtig en er liggen inderdaad een paar dikke zeeleeuwen, we lopen nog een stuk omhoog voor een nog mooier uitzicht. Daarna moeten we gaan rijden, we willen terug naar Christchurch. We eten eerst nog een lekker ijsje, Hokey Pokey ijs is beroemd in NZ en het is inderdaad erg lekker, het is met toffee. Daarna rijden we via het binnenland terug, dit is ook een prachtige route, ook weer klimmen en dalen, scherpe bochten, veel bruggen over halfdroge rivieren, prachtige groene heuvels, verderop bergen met sneeuw op de top, heel veel schapen, koeien, zowel angus als Friese, kuilbulten zoals we in Nederland hebben, we zien ook veel herten in weilanden, er zijn hier dus boeren die herten houden. Ook alpaca's hebben ze hier, maar vooral heel veel schapen natuurlijk, ik las dat er 22 schapen per hoofd van de bevolking zijn, dat waren er vroeger nog veel meer. 
We gaan in Christchurch naar dezelfde camping als de eerste nacht, gelukkig hebben ze nog een plekje, het is er weer erg druk! Er zijn ook veel Russen hier in NZ op vakantie...zelfs in campers, ze zijn niet leuk..
De sfeer op de campings vind ik hier anders dan in Australië, de Nieuw Zeelanders zijn ontzettend aardig en heel open....ze vertellen je dingen dat je denkt "dat hoef ik helemaal niet te weten.." 
Op de camping heb je alleen Nieuw Zeelanders met kinderen, waar je geen contact mee krijgt, verder zijn het toeristen uit vele landen, de leuke grey nomads in Australië brachten een ander sfeertje mee. 
Wie weet verandert het nog maar tot nu toe heb ik een beetje heimwee naar Australië.

 Woensdag 8 januari, 
Het is mooi weer als we wakker worden, de korte broek weer aan dus! 
We gaan na het ontbijt eerst even een boodschapje doen en maar weer eens pinnen...onze prepaid creditcard heeft rare kluchten en roept steeds dat we over de limiet zitten, dus maar alles cash betalen nu. Etienne spreekt nog Nederlanders op de camping die hetzelfde hebben. 
Daarna gaan we naar het airborne museum in Christchurch, dit is een erg mooi, netjes en verzorgd museum, maar weinig verrassingen aan wat er staat, er is een mooie expositie over The Dambusters, de Lancasters die in Duitsland de dammen in de stuwmeren op unieke wijze bombardeerden om de wapenindustrie in het Ruhrgebied te stoppen. 
We drinken daar nog een kop koffie en rijden dan de stad uit, het poolmuseum hadden we ook nog graag gezien maar is zonde met dit mooie weer. 
We rijden richting Akaroa op de Banks Peninsula, eerst over highway 75, die geeft al mooie plaatjes en uitzichten, en daarna over de Summitroad en die is echt schitterend! Wat een mooi gezicht die baai beneden, je ziet hoe de baai en oceaan verbonden zijn, er ligt een groot cruiseschip voor Akaroa en in de baai liggen een soort van fjorden. We rijden naar beneden, stoppen vaak voor foto's, de wind wordt steeds steviger en voelt ijzig koud aan, echte Antarctica wind....dus weer een vest aan! 
We zien natuurlijk weer veel schapen, we rijden ook een stuk over een stock route, ze hebben hier veel merino schapen natuurlijk, maar er lopen ook Texelse!
We rijden eerst een rondje door Akaroa en het is er erg druk, wel heel gezellig. Omdat het zo druk is besluiten we eerst een kampeerplek te regelen...de top 10 camping is de enige hier en ligt helemaal boven het dorp. Gelukkig is er nog een plaatsje voor ons en we hebben een prachtig uitzicht over de baai. Er is ook een binnendoor pad vanaf de camping naar beneden met trappen. We lopen dus naar het dorp, wel jas mee! Uit de wind in de zon is het erg warm, in de wind uit de zon erg koud.....
We eten heerlijke fish and chips en treffen hier een Duits stel die we in Australië in the Grampians hebben ontmoet! Leuk om even bij te kletsen, ze zijn hier al een aantal weken en vertellen dat ze veel regen hebben gehad, daarom zijn de heuvels ook allemaal nog zo mooi groen, normaal is het al veel bruiner. Ze besparen ons ook veel geld vandaag want ze zijn met de dolfijnen excursie mee geweest en dit was een grote teleurstelling. Wij lopen daarna door het dorp, lopen naar de vuurtoren en naar de punt waar je niet verder kan en mag. We kijken nog even winkeltjes, ze hebben hier veel winkels met schapenwol artikelen, vandaag zien we ook de mix Merino en possum wol! Dat schijnt extra warm te zijn! Ik denk erover om hier handschoenen van te kopen:) 
Wollen sokken hebben we ook al gekocht! 
Ze hebben ook erg leuke souvenirwinkeltjes, de outdoor kleding is ook allemaal erg mooi....
Etienne laat bij de VVV een stempel in zijn paspoort zetten van het "Kingdom Akaroa"....dat schijnt zomaar te kunnen en te mogen. 
Akaroa is trouwens een soort van Franse enclave, de straatbordjes zijn Frans, er zijn franse shops, ze spelen petanque en zelfs de wc's zijn voor " dames en monsieurs" ..het komt omdat een Fransman vroeger aan land kwam en bedacht dat dit Frans grondgebied moest worden ...hij ging naar Frankrijk om een boot vol mensen mee te krijgen, maar toen ze hier aankwamen was captain Cook al langs geweest en was het al Brits gebied geworden! De fransen besloten om "gewoon" te blijven en net te doen alsof het hun gebied was....en daarom zijn er nu zoveel franse accenten. 
Captain Cook dacht trouwens eerst nog dat het een eiland was ipv een schiereiland...
We drinken nog een bier/wijntje op een leuk terras en dan komt de klim omhoog naar de camping....
Koken doen we vandaag niet, er is een heerlijke warme douche, in het douchegebouw tref ik nog weer de Duitse en we staan nog gezellig een poosje te kletsen, zij heeft hetzelfde gehad toen ze hier net waren...heimwee naar Australië....vooral de volle campings overal en dat iedereen hier compleet op zichzelf leeft vond zij ook erg wennen na de gezelligheid op de Australische campings. 
Wel leuk om eens even als vrouwen onder elkaar ook te praten over bv de wederwaardigheden van een aantal maanden op reis te zijn met een man:) en hoe je alles regelt binnen de kleine ruimte die je hebt...
Daarna is het natuurlijk tea time in de camper, het begint ook te regenen....we kijken op de kaart hoe we verder gaan reizen komende week en dan is het ook zo weer bedtijd! 

Donderdag 9 januari,
Het regent als we wakker worden, gelukkig niet steeds, buien, het is erg koud, vannacht was het ook flink koud! Gelukkig hebben we nu een dik dekbed gekregen van Apollo! We hebben er zelfs 2, maar op eentje liggen is ook wel erg lekker. Het busje begint een beetje te wennen...er zijn ook wel dingen die beter zijn, zoals het lekkere bed. 
We eten onder de achterklep, dat is nu ook wel handig, ons keukengedeelte zit achterin...we staan dus (zowat) droog. Het is wel een spektakel in het douchegebouw steeds, je moet soms in de rij om je tanden te poetsen....allemaal dames in grote outdoorjassen, sommige mutsen op....ik was ook in roze regenjas aan het tandenpoetsen vanochtend:) 
Een tip voor iedereen die ook naar Nieuw Zeeland wil en gaat kamperen.....ga na de NZ schoolvakantie.....ze moeten hier 3 februari weer naar school zagen we! We verheugen ons er nu al op:) 
Na het ontbijt rijden we nog even naar het dorp, bij de bieb kunnen we gratis op de wifi, zelfs zonder te registreren! Dus even de mail checken etc. We hebben nog steeds problemen met de creditcard..
Daarna rijden we onderlangs, weer via Little River, hier tanken we, rijden terug naar de SH75 en gaan daarna binnendoor naar Southbridge. We rijden nu over de Canterbury Plains, het is hier zo plat als een dubbeltje en het lijkt op Nederland. Er wonen alleen maar boeren, ontzettend veel koeien hebben die boeren allemaal, terwijl de boerderijen heel klein lijken. Ook veel schapen natuurlijk! Ook mais, graan en aardappelen die nog bloeien, maar her en der staan ook bordjes met "nieuwe aardappelen te koop"!! We zien ook steeds weilanden vol herten, dat is echt een business hier..
Heel veel boeren hebben gigantische beregen installaties, zo lang als het weiland, honderden meters lang, de koeien staan er allemaal vlakbij, lijkt heel mooi. Wat ook typisch NZ is, zijn de grote hoge hagen, strak gesnoeid (daar zijn speciale bedrijfjes voor die dat doen..) ze zijn echt gigantisch, we denken dat ze tegen de wind zijn...die wind blaast hier altijd...
Het weer is inmiddels ook weer een stuk mooier! De zon komt erdoor, de lucht is weer blauw, nog wel koude wind! 
We rijden via Rakaia naar Mount Somers en komen steeds dichter bij de bergen, op de toppen ligt sneeuw, het is een prachtig gezicht! In Mayfield drinken we koffie in een weer erg ouderwets uitziend wegrestaurant....bruin en troosteloos, we kunnen gelukkig buiten zitten en ze hebben een erg lieve hond. Daarna verder richting Geraldine eerst, hier nemen we een kijkje in de Kiwi shop....
We hebben een kastje in de auto wat via een radiokanaal steeds informatie geeft over waar we zijn (zit gps in) "Tourist Radio" ...ze draaien wel goede muziek ook en vertellen vooral waar je leuk kunt shoppen, kamperen en eten en drinken:) 
De Kiwi shop is volgens hen een must.....nou het is ook een erg verleidelijke winkel ....dus komen we er beide met een plastic zakje uit...
Dan het laatste stukje naar Lake Tekapo, onderweg nog mooie foto's gemaakt van de bergen met de witte toppen! We zijn inmiddels alweer in hemd en t-shirt! Dan zien we ook het meer...het is nog mooier van kleur dan we hadden gedacht! Het is turquoise en best een groot meer, de mooie kleur komt omdat het water uit de gletsjers rondom komt, de stenen in de gletsjers slijten door het bewegen en produceren een blauwe kleur die in het water van het meer terecht komt. (Later zien we ook die blauwe kleur in de gletsjers!)
We maken eerst foto's aan de oever van het meer en bij het meest gefotografeerde kerkje van NZ, in het kleine kerkje zit een panorama raam over het meer....prachtig, een geliefde trouwlocatie natuurlijk...
Het kerkje heet "Church of the Good Shepherd" verderop staat het hondje van de Shepherd, in brons, op een dijkje, met Japanners die ermee op de foto willen....
We rijden daarna naar de prachtig gelegen camping bovenin het dorp, bijna iedereen heeft uitzicht op het meer! Er is een wandelpad naar het dorp langs het meer, iets van 15 minuten. We lopen naar het dorp en nemen een kijkje bij de Air Safari shop, dat lijkt ons echt prachtig....we maken een praatje met de aardige mevrouw, die maakt contact met het vliegveld via de 27MC....en we kunnen nog mee met de vlucht die over 20 minuten vertrekt......hahaha dat gaat rap, maar het is nu prachtig mooi weer....we moeten nog wel langs de camping voor de "grote" camera van Etienne. Geen probleem..er is iemand op weg van het vliegveld naar het dorp, die pikt ons op en we rijden even via de camping! 
Het duurt maar even en daar is het busje al....een erg aardige man, hij heeft een Nederlandse vrouw (haar ouders waren Nederlanders..) hij is oprecht belangstellend, op het vliegveld wordt er een boardingcard geschreven, met de pen, en hup hup naar het vliegtuigje...
Er zijn 3 mensen ergens anders opgestegen en ze hebben hier getankt en nu dus verder. Het is een prachtige vlucht in een klein vliegtuigje, iedereen heeft een raamplek. De piloot heet Matt en vertelt onderweg van alles, we maken een rondvlucht van bijna een uur, over Lake Tekapo en Lake Pukaki, over de Zuidelijke Alpen, Mount Cook, de hoogste berg, de gletsjers aan de Oost en Westkant. Mount Cook heet in Maori: Aoraki en betekent "met het hoofd in de wolken"...de berg staat ook meestal in de wolken, vandaag helaas ook, de piloot draait er nog een rondje om heen om te kijken of het aan de andere kant helderder is ...maar nee...
Wij vinden het helemaal niet erg, die ene berg..we hebben zoveel moois gezien...vooral de gletsjers lijken prachtig vanuit de lucht, je ziet die blauwige kleur in de sneeuw, erg bijzonder om door al die besneeuwde bergen te vliegen, er lag echt heeel veeel sneeuw! 
We landen bij Lake Pukaki om de andere 3 passagiers eruit te laten, het laatste stuk taxiën gaat over gras. Daarna dus weer opstijgen richting Tekapo, Etienne zit nu voorin. We zien trouwens ook hele grote schapenstations, 20.000 schapen of meer hebben ze...eentje is helemaal afgesloten van de wereld als de rivier te hoog is, ze moeten door die rivier heen rijden, vanuit de lucht zie je de 4WD wegen ernaar toe. Het laatste stuk vlakke land bij het meer is militair gebied vertelt de piloot. Daarna landen wij helaas ook alweer...we krijgen nog een certificaat, om te bewijzen dat we "brave" zijn geweest....een andere piloot komt een praatje maken en maakt nog foto's van ons met Matt voor het vliegtuigje en als hij hoort dat we zijn meegereden uit het dorp biedt hij meteen aan ons terug te rijden. De oudere meneer is er ook nog en staat klaar om naar huis te rijden en biedt ons ook een lift aan...de mensen zijn hier echt heel vriendelijk allemaal...hij doet eerst de stropdas en colbert uit en ruimt snel de achterbank op:) als hij hoort dat we Mount Cook niet hebben gezien rent hij naar binnen en komt met 2 dvd's aan! Dan kunnen we thuis de vlucht nog eens bekijken inclusief Mount Cook! Erg aardig! 
Hij zet ons af bij een leuk restaurant in het dorp, we drinken een lekkere borrel in de zon, met fantastisch uitzicht op het meer. We vragen of we er ook kunnen eten en krijgen ook een tafeltje binnen met mooi uitzicht over het meer! Op Tourism Radio hadden ze het ook over dit restaurant beseffen we ons nu....je kan er vlees krijgen op een hele hete steen en dan zelf gaan bakken tot je het volgens jou keuze, rare, medium, well done, gebakken hebt. Het is heerlijk en het toetje ook.....nu moeten we eerst weer een paar dagen op campingdieet...
Daarna langs het meer teruggelopen, gedoucht in het unisex douchegebouw, heel wonderlijk om ineens ook allemaal mannen tegen te komen...
Onder de douche staat een kind te krijsen alsof het vermoord wordt...de ouders verontschuldigen zich er later voor...
Voor dat we zo hoog zitten is het nog niet eens zo heel erg koud maar dat zal vannacht wel komen! 

Vrijdag 10 januari,
Als we wakker worden schijnt de zon, het is ook niet zo koud geworden vannacht als we hadden verwacht. In het douchegebouw is het alweer een drukte van belang, alle wc's zijn zelfs bezet..
Na het ontbijt rijden we eerst even de weg onder de camping naar het meer, hier is ook de Spring & Spa, er hangt een mooie foto in het dorp van mensen in de hot Spring met allemaal sneeuw rondom, het is hier in de winter een wintersportdorp. Daarna rijden we Mount John op, hier is het observatory, je schijnt hier 's nachts de beste views op de sterren etc te hebben van heel NZ. Het uitzicht is overdag ook prachtig, helaas is het iets bewolkt geworden en is de mooie kleur van het meer minder mooi dan gisteren. We zien de verse sneeuw op de bergen liggen, niet te geloven dat we daar gistermiddag overheen vlogen! 
We drinken koffie in het café op de top, de echtgenote van de aardige meneer van de Air Safari's werkt daar, we babbelen even met haar, haar man had al vertelt dat hij een "nice couple from Holland" een lift had gegeven...
Daarna wandelen we aan de zuidkant van de berg nog een stukje omhoog en raken met een Hollands stel aan de praat. We rijden daarna Mount John weer af en gaan richting Twizel, ze spreken het ook uit als het Friese Twijzel! 
We komen langs Lake Pukaki, dat leek gisteren vanuit de lucht al erg mooi! We stoppen een paar keer voor foto's, eten een appeltje met een view...gelukkig schijnt de zon weer volop, dus weer de mooie kleur! 
We hebben veel geluk vandaag want we zien Mount Cook! Die hangt eens niet met het hoofd in de wolken! De bergen zijn hier niet eens zo hoog, maar het is wel een prachtig en indrukwekkend gezicht! Het doet je denken aan Nepal, het is raar hier, je rijdt zo vanuit Engeland naar Noorwegen, naar Nederland en naar Nepal, zoveel verschillende landschappen..
Het is de dag van de meren en de stuwdammen, bij Lake Pukaki kijken we hoe het water met geweld naar beneden stroomt bij de stuwdam, als we verder rijden richting Omarama en daarna Kurow passeren we nog 3 dammen en meren natuurlijk. Lake Aviemore rijden we zelfs helemaal rond en over de dam. Ongelofelijk dat je ook zomaar bij die dammen kunt komen en gewoon er over heen rijden....niks geen hekken. 
Bij de dam bij Lake Aviemore treffen we een vrouw die een "koffiebusje" heeft, we drinken een heerlijke cappuccino! Ze vertelt dat ze een koffiemachine uit Italië achterin heeft. We gaan in Kurow naar een camping, dat blijkt een goede keuze te zijn, het is hier heerlijk rustig, veel vaste campinggasten. We hebben schapen achter ons lopen, er kwamen al leuke vogeltjes voorbij....weer lekker in de natuur kamperen dus! Het is ook nog niet zo laat en de zon schijnt flink, dus de was in de machine en het hangt nu lekker te drogen! Etienne ontdekt een wandelpad de heuvel/berg op en is die nu aan het bedwingen, ik zit heerlijk rustig in het zonnetje, zelfs de kinderen op deze camping zijn rustiger:) en.....de mensen groeten hier ook! Etienne is na ongeveer 2 uren weer terug met mooie foto's van geweldige uitzichten! Het was een prachtige wandeling geweest, maar erg steil en losse stenen....
Het hoogste punt was 487 meter! Hij heeft ook mooie foto's van de camping en ons busje van boven. 
De was is inmiddels ook droog, we maken eten, wassen af, douchen (wat een rust in de douche...) en dan is er thee! We zitten zelfs nog in de korte broeken buiten! Het zou me niets verbazen als er straks ook nog een kiwi vogel voorbij komt lopen...maar dat zal wel al te mooi zijn:) 

Zaterdag 11 januari, 
Het gras is nat en er hangt mist in de bergen, maar we zien ook alweer stukjes blauw en zon! 
Na het ontbijt rijden we richting Oamaru, de eerste stop is bij een rots met Maori Art, er is niet veel meer van over, veel is verwijderd en in musea terecht gekomen...
Tourism Radio wijst ons net voor Duntroon op de plaatselijke oude smederij, gevangenis en een café dat "flying pigs" heet, dus wij op de rem:) 
Het café is helemaal roze en er staan biggetjes met vleugeltjes op het dak, binnen hebben ze lekkere koffie en bekijken we het routeboekje van de fietstocht "Alps2ocean cycle trail". We zijn al vaker langs die route ook gekomen en dat klopt, ze fietsen van Mount Cook naar Oamaru. Nadat we foto's hebben gemaakt van de piepkleine gevangenis en op het blok hebben gestaan, gaan we het fietspad volgen ipv de HS83. Eerst is het gewoon asfalt maar later gaat het over in een gravelweg, wel een goede, stukken beter dan die in Australië...
We weten niet wat Apollo NZ voor beleid heeft in gravel:) 
Het is een prachtige route, we komen eerst langs "the Elephants Rocks" dit zijn prachtige stenen die her en der in een gewoon boerenweiland liggen. Mooie vormen en grootte, we treffen voor de 2e keer dezelfde fietser en babbelen even met hem, hij komt van het Noordereiland en heeft de hele route gefietst. 
Wij rijden daarna met het busje verder, bij boeren zowat over het erf, eentje is met de helicopter aan het sproeien! We zien grote roofvogels en allemaal kleine vogeltjes die met ons mee gaan lijkt het...
Het graan is hier zowat oranje, ze zijn met de hand aan het aardappel rooien, we zien weer heel veel koeien en schapen, prachtige bermen vol bloemen. Het is steeds mooi glooiend heuvelland en we hebben zon met wolken. 
We komen uiteindelijk uit in Oamaru, een prachtig plaatsje aan de Oostkust, er staan mooi oude Victoriaanse gebouwen. We zien nu ook hoe stoffig ons busje weer is geworden (zowel binnen als buiten..) van de gravelwegen.....we leren het ook nooit... Maar wel mooi!!
Bij een "monumentale" bakkerij eten we een heerlijk broodje en komen daarna op de hoek een bijzonder gebouw met bijzondere kunst tegen. Ze hebben van allerlei soorten "oud" materiaal kunst gemaakt, zoals van een locomotief, treinstel, auto, maar ook van bankschroeven, oud ijzer, hout etc. Het heet "Steampunk Experience" kijk maar eens op http://www.steampunkoamaru.co.nz het is heel moeilijk om zo even te vertellen wat het is, het is een soort "Mad Max" en "Dr. Who"...
Nadat we alles bekeken hebben lopen we verder door de stad, het is echt een leuk stadje, maar we moeten ook nog verder....we kijken bij de bieb snel even op de mail, het probleem met de credit card is er nog steeds, dus we moeten weer pinnen ook. Daarna snel even naar de supermarkt en dan op naar Dunedin, "gewoon" via de HS1....
We passeren Moeraki, hier gaan we het strand oplopen naar "the Moeraki Boulders" en....we zijn de enige niet...verschrikkelijk wat een drukte voor een paar ronde stenen....zo geweldig waren ze helemaal niet....er liggen wat grote stenen "uitgestrooid" over het strand en in de branding, het lukt ons om een foto te maken van een steen zonder mens ...dan weer verder! 
We komen Dunedin binnen en proberen de camping te vinden die mensen (uit Dunedin) ons vanochtend op de camping in Kurow aanraadden...maar Dunedin is een grote stad....we komen terecht op de heuvel (400 meter), die leidt naar een monument voor emigranten en tevens een prachtige lookout over de hele stad en over de Otago Peninsula! Hebben we die maar gehad alvast....er zitten rare bumps in de weg dus het busje krijgt naast veel stof ook veel "opschudding" te verduren vandaag....
Daarna besluiten we toch maar naar de top 10 camping te rijden, daar hebben we een adres van. Onze trouwe "Truus" moest eerst ook een beetje wennen aan NZ, slaat wel eens wat wegen over, maar brengt ons meestal op de juiste plek, ook nu...
We kunnen er nog terecht gelukkig! We gaan daarna meteen pasta maken in de camp kitchen, mooi voor de horde aan, daarna douchen, waar nog opschudding was omdat er zomaar een Japanse man toilet ging maken in de "ladies"..... Het duurde even voor hij het door had...
Nu zitten we in het busje aan de thee, het waait hard hier, koude wind ook, we zitten weer aan de kust! We gaan zo de blog updaten, dat wordt hoog tijd! Zoals jullie zien is het in 2 reisverhalen gekomen, het geheel was te lang om in 1 te kunnen plaatsen.