30 januari t/m 6 februari

Donderdag 30 januari, 
Het zonnetje schijnt alweer lekker! Het is lekker rustig de laatste dagen op de campings, hier op het Noordereiland zijn de kinderen ook alweer naar school! Ik vind de mensen op het Noordereiland ook iets anders dan op het Zuidereiland, op beide zijn ze erg vriendelijk, maar op het Noordereiland zijn ze iets minder flapuit....en ook iets fatsoenlijker geloof ik, dat zie je vooral ook aan hoe de toiletgebouwen worden achtergelaten..wat ook leuk is dat je nu weer contact met mensen hebt, de oudere Nieuw Zeelanders gaan er nu op uit en maken graag een praatje op de camping! Zo had ik vanochtend een leuk gesprekje met een hele aardige mevrouw en Etienne had een oud mannetje bij het busje die navraag kwam doen over de Friese vlag. 
We vinden het landschap op het Noordereiland ook erg mooi, een aantal mensen zeiden dat het eentonig zou zijn na het Zuidereiland, maar wij vinden het heuvelachtige landschap juist prachtig, het is de Fleurieu Peninsula (onder Adelaide) in het groot! 
Zo hadden we vanmorgen weer een prachtige route richting het midden van het land, naar de vulkanen.
We gingen van Napier tot de afslag naar Waiouru, over de 41, ook bekend als de "Gentle Annie Road" ..tot voor kort nog stukken gravel, maar nu helemaal asfalt. Het is een prachtige route, eerst langs alle wijngaarden, fruitboeren, nu ook eens kiwi's! en door kleine dorpjes, daarna door het mooie geelbruine heuvellandschap, veel boerderijen, hele mooie, nette, goed verzorgde gebouwen erbij. Veel schapen die in de omheiningen bij zo'n gebouw stonden te wachten om geschoren te worden. 
We zien heel veel bos ook, het Kaweka Park is erg groot, maar er is ook veel productiebos, hele heuvels die al kaal zijn..
We komen weer langs een mooie oude brug, zien snelstromende beekjes, veel bijenbakken. We rijden over en langs de Kaweka Range, weer veel klimmen en dalen dus! Op gegeven moment zien we ineens de vulkanen voor ons, met sneeuw op de toppen! Die zagen we dus gisteren ook vanaf de Te Mata Peak! We komen er steeds dichterbij, we bereiken het einde van de 41 en gaan via de SH1 omhoog, er is weer veel radarcontrole vandaag, dat hebben we al veel gezien in Nieuw Zeeland...Evelyn vertelde dat "speeding" het item is van de politie deze zomer, er wordt ook niet gedaan aan correcties, de volle bekeuring krijg je! 
We rijden dus omhoog richting Taupo, op de "Volcanic Loop Highway" ....zo noemen ze de SH 1 hier..
We zien uit 2 vulkanen zelfs rook komen....de omgeving is verder plat en erg droog, soort woestijnlandschap. Aan beide kanten van de highway is het trouwens militair oefenterrein. 
We slaan daarna af het Tongariro NP in, we rijden naar Whakapapa Village, in de winter een skioord, nu gaan we er naar de camping! We rijden eerst voorbij het prachtige Bayview Chateau Tongariro, een luxe hotel, een beetje gek om zo'n gebouw in deze omgeving te zien staan....
We checken in bij de camping, zetten de camper aan de stroom en gaan daarna eerst naar het visitor centre vlakbij. Ze hebben hier prachtige foto's en uitleg over het park, alles draait natuurlijk wel een beetje om de Tongariro Crossing, een hele bekende wandeling in de wereld, het is alleen een erg pittige (19 kilometer op 1800 meter hoogte en veel klauteren, ongeveer 9 uren) en we zijn bang dat wij er niet helemaal vrolijk van worden....)
Er zijn veel meer mooie wandelingen hier, ook die wat korter zijn! Het Tongario NP staat trouwens dubbel op de World Heritage, zowel voor natuur als cultuur. Er zijn 3 actieve vulkanen, de Maori's gaven, meer dan honderd jaar geleden, de 78.700 hectare grond aan de Engelse Kroon op voorwaarde dat de natuur beschermt zou worden, zo ontstond het eerste NP van Nieuw Zeeland. In de jaren 90 zijn nog wel eens wat kleine uitbarstingen geweest, achterop de plattegrond van de camping staat ook uitgelegd waar we naar toe moeten als het alarm gaat, alle campinggasten moeten dan naar het "Skotel" het skihotel een stukje verderop. 
In het visiter centre hebben ze dus veel te zien, ook mooie opgezette kiwi vogels, en te lezen maar we moeten ook nog wandelen....
Het is prachtig weer, dus kiezen we een wandeling van 2 uren naar de Taranaki waterval.....dat is ook alweer even geleden....gisteravond Chinees, vandaag een waterval..
Het is een mooie wandelroute, stuk door open veld met prachtig uitzicht op de vulkanen, een stuk door het bos, langs het snelstromend beekje, beetje omhoog, beetje omlaag. We komen qua hoogte vandaag op 1213 meter uit en dat merk je wel bij het wandelen...de camping ligt op 1127 meter. 
We komen trouwens ook nog een jongeman op blote voeten tegen....hij heeft een wandeling rond de vulkaan, van 2 dagen, bijna helemaal op blote voeten gedaan vertelt hij....na 3 uren had hij zijn vreselijke foute Gothic laarzen met zilveren pinnen maar uit gedaan......
De waterval is mooi en het hele landschap erom heen ook! We zien ook veel lavastenen. De route gaat na de waterval nog verder omhoog, je kan boven de waterval kijken! Het is een geklauter en ik vind het beetje eng op sandalen..Etienne klautert naar het punt boven de waterval en kan de waterval zo zien en vooral horen vallen! Eerder is hij ook al beneden bij de waterval geweest, zelfs erachter! 
Daarna lopen we via een andere route, meer open vlakte, terug naar het dorp. We kijken nog even bij het Chateau....maar gaan "thuis" op de camping maar een drankje drinken:) 
Eerst krijgen we een lekkere cornetto ijsco uit de campingwinkel, Etienne trakteert, we eten later lekker buiten, drinken zelfs nog een kop thee buiten...maar dan is het echt te koud om nog buiten te zijn! 
Volgens de mevrouw van het visiter centre is het morgen weer mooi weer! Zo krijgen we de zonnebrand toch nog wel op! 

Vrijdag 31 januari, 
We worden pas kwart voor 9 wakker! Zo stil is het op deze camping en omdat we onder de bomen staan is het ook vrij donker...
Dus snel in actie, na het ontbijt gaan we vanaf de camping rechtsaf het skigebied in. Het is een mooie route omhoog. In het skidorp aangekomen kopen we in de shop kaartjes voor de stoeltjeslift naar Mount Ruapehu. Het is erg winderig boven vandaag vertelt de mevrouw in de shop....dus doen we eerst maar lange broeken aan en nemen nog de jassen mee uit het busje....en gelukkig maar...het was erg winderig én koud! De stoeltjeslift wordt natuurlijk gebruikt in de winter, maar ook in de zomer zijn ze elke dag open, alleen met goed weer, en het is zeker de moeite waard om omhoog te gaan, je bent nu wel heel dicht bij de vulkanen. De lift gaat in 2 stukken, we moeten dus nog een keer overstappen! Uiteindelijk kom je op 2020 meter en hier staat het hoogste café van NZ. Boven kun je nog omhoog naar de top van de vulkaan, 1,5 uur lopen, maar het is er vandaag te winderig voor. We gaan kijken in het café, ze hebben een pracht uitzicht en mooie info borden met prachtige foto's hangen. Er werken alleen maar Maori trouwens, het meisje waar we koffie bij bestellen vertelt dat ze elke dag met die lift omhoog en laag moet....ook als het regent en vriest....
Alle voorraden gaan ook in het liftje omhoog, nu gingen er ook wat pakjes, ze hangen dan een geel vlaggetje aan het stoeltje...degene die boven staat vangt het dan op. 
Er hangen ook overal instructies over wat te doen als er een eruptie komt, vooral gericht op de wintersporters. 
We drinken buiten in het zonnetje onze koffie, uit de wind is het heerlijk! 
Daarna doen we nog een poging boven te wandelen maar het is gewoon niet leuk in die wind en kou. 
Dus gaan we terug omlaag in de 2 etappes en maken op niveau 1 nog wat foto's ook. Beneden aangekomen lopen we nog een stukje omhoog naar een "muur" van rotsen, hier zijn ook scenes opgenomen voor the Lord off the Rings. Mount Doom uit dezelfde film staat hier ook in het NP, we dachten 'm gisteren al te herkennen maar wisten het niet zeker, vandaag nog even nagevraagd bij de visiter centre én inderdaad het is 'm! 
De muur van rotsen is erg mooi, we maken foto's waar onze moeders weer bang van worden:)
Terug bij het busje verkleden we ons weer in korte broeken en gaan op weg naar Taupo, eerst over de SH47. 
We komen weer langs de andere kant van de vulkanen, de kant waar we gisteren rookpluimen zagen, eentje is er vandaag weer! 
We stoppen nog bij een vindplaats van een Maori nederzetting, je ziet waar de huizen hebben gestaan en de ondergrondse voedselopslagruimtes. 
Daarna bereiken we Turangi en gaan hier tanken en een paar boodschapjes doen bij the New World supermarkt. 
Vanaf dan rijden we bij het grote Lake Taupo langs, het is een groot kratermeer, het heeft ongeveer dezelfde omtrek als Singapore, het is 616 km2. 
Meer dan honderd jaar voor onze jaartelling was er een geweldige uitbarsting, de zon werd verduisterd, het was te zien van Italië tot China...rotsblokken werden tientallen kilometers ver weg geslingerd, het grote meer ontstond toen de krater zich met water vulde! Het meer is dé plak voor sportvissers, er wordt veel forel gevangen! 
Wij hebben een prachtig uitzicht over het meer bij een lookout en later ook via de SH1, die rijdt vlak langs het meer. 
In het plaatsje Taupo gaan we inchecken bij een Kiwi camping, de camping heeft een eigen thermaalbad! Wij gaan eerst het dorp inlopen, onderweg hebben we nog een leuk gesprekje met een oudere meneer die zijn hekje aan het repareren is...hij vraagt of we uit Holland komen? "Ja, hoe weet u dat?" hij lacht en zegt dat we zo gek praten....
Hij vraagt natuurlijk waar we vandaan komen (vandaag) en waar we morgen heen gaan.....hij geeft ons een aantal toeristische tips, hij vindt dat we Rotorua ook maar voorbij moeten rijden....."het stinkt er en er zijn alleen maar Japanners"....
We lopen door het centrum van Taupo, ze hebben leuke winkeltjes...we komen er niet eens meer aan toe om naar het meer te lopen.....we waren er natuurlijk ook pas laat en het is een flinke wandeling van en naar camping. 
Terug op de camping koken we in de keuken, bij het busje staat teveel wind, maar buiten bij de keuken kunnen we nog heerlijk eten aan een picknicktafel. 
Het thermaalbad zit helaas vol Fransen met kinderen, die denken blijkbaar dat dit een gewoon zwembad is, de kinderen doen net zo gek als in een gewoon zwembad......
We gaan dus maar douchen en dan is het alweer tijd voor ons avondprogramma, we werden nog even opgeschrikt door een heel klein buitje, hopelijk is het morgen weer een dag als vandaag, zonnig! 

Zaterdag 1 februari, 
Ojee...het is al februari....maar....we hebben dus nog 25 dagen! 
Het is bewolkt en frisjes, we trekken de lange broeken er maar bij aan vandaag. 
Na het ontbijt gaan we eerst bij het meer kijken, dat ziet er lang niet zo mooi uit als gisteren nu het bewolkt en fris is....
We gaan daarna op zoek naar een goedkope waterkoker, de koker die we nu hebben doet het nu vaker niet als wel...we vinden er eentje bij de Countdown voor maar 10 dollar, als je Countdown member bent....maar dat is geen probleem hebben we al eerder gemerkt, ze halen bij de kassa zo even een pasje tevoorschijn om te gebruiken! Daarna gaan we koffie drinken bij de McDonalds om even op de wifi dachten we ......maar de wifi doet het niet....de large cappuccino, in een soepkop, is wel erg lekker. 
Daarna gaan we richting Rotorua via de SH5, de eerste stop is al meteen buiten Taupo, de Huka Falls. 
Het water raast hier langs, door de rivier, the Waikato River, de langste rivier van NZ, met 250.000 liter per seconde valt het naar beneden. 
Vanaf een brug en andere uitzichtpunten kun je het allemaal goed bekijken. De zon komt er inmiddels ook weer door en dat maakt het nog mooier, het water heeft weer een mooie blauwe kleur. 
Er zijn ook verschillende wandelingen en wij doen de wandeling langs de rivier en door het bos, langs de dure Huka Lodge, Queen Elizabeth van Engeland heeft hier eens geslapen.....het kost 1500,- per nacht....maar dan wel voor 2 personen half pension! 
De wandeling blijkt trouwens te eindigen in Taupo.....dus na een klein uurtje draaien we maar weer om en doen dezelfde weg terug...
Dan verder in het busje, weer niet zo ver, want we komen nu bij "The Craters of the Moon". We maken hier de rondwandeling van een uurtje langs de verschillende kraters waar gloeiend heet stoom uit komt, er staan vele waarschuwingen dat we op het pad moeten blijven! Als we bij een krater van dichtbij een foto willen maken merken we hoe warm die stoom is, zonnebril en cameralens beslaan en je voelt je kleren gewoon warm vochtig worden! Er is ook een modderkrater, hier borrelt de modder omhoog. Het is een apart landschap, en je verbaast je er over dat hier nog plantjes groeien in zo'n hete omgeving, toch is het er prachtig groen...om de kraters heen dan, vlakbij is het wel zwart geblakerd, de kraters hebben prachtige roodtinten. Lang niet alle kraters zijn trouwens actief. 
Het is een mooie wandeling in een wonderlijke omgeving, dat die grond hier zo "werkt" .....het stinkt hier trouwens nog helemaal niet naar "rotte eieren". 
Daarna eten we een ijsje in het zonnetje en gaan weer verder. 
We komen langs het Wairakei Geothermal Power Station, de eerste geothermische krachtcentrale van NZ, we zien vooral een buizenstelsel, onder de grond gebeurt het....op 600 meter diepte worden bronnen aangeboord, dit kokende water wordt gebruikt om elektriciteit op te wekken! 
Verderop hebben we de Aratiatia Rapids, hier stort weer de Waikato rivier, zich door een nauwe kloof naar beneden, ervoor ligt een stuwmeer waarvan een aantal keren per dag de schotten worden geopend en dan gaat het helemaal met donderend geweld.....vandaag staan de schotten de hele dag een beetje geopend. Een stel Japanners heeft dit niet door en draven de uitzichtpunten op met grote camera's, want de schotten gaan normaal om 14.00 uur open en het is nu 5 minuten voor 14.00 uur....
Wij kijken eerst op de brug en gaan dan naar de uitzichtpunten, eerst de laagste en daarna weer een training voor de kuiten voor het hoogste punt....het is een pracht gezicht dat heldere stromende blauwe water en het geluid is ook mooi! 
Ongeveer 3 km verderop zit een jetboat bedrijf....ze nemen je mee, in een knalgele jetboat, over de Waikato rivier en door de stroomversnellingen van de Rapids....we hebben de folder al uitgebreid gelezen...alle kortingsmogelijkheden bekeken, die zijn er niet...:) en besloten om het toch maar te doen! We hebben eigenlijk wel een beetje spijt dat we het niet gedaan hebben in Queenstown op de Shotover River, dat is toch wel "cool" in zo'n smalle rivier.....én dat kan hier dus ook en dan ook nog met stroomversnellingen erin....
We rijden erheen, de prijs valt ons mee, goedkoper dan in Queenstown....we kunnen vanmiddag nog mee als er nog 2 klanten bij komen...anders morgen. Als we zitten te overleggen wat te doen komt er een auto aanrijden met een Engels echtpaar, zij willen ook! Dus hartstikke mooi, nu kunnen we alle 4 mee om kwart over 3! 
We moeten een formulier invullen natuurlijk, brengen spullen in de auto, de camera mag niet mee. We krijgen een zwemvest om en als de boot terug is en die mensen weer boven zijn, kunnen wij naar beneden naar de rivier. 
We hebben naast de Engelsen nog een Maori familie mee, een vader met 4 dochters, moeder blijft op de wal, de meiden gillen al voor we van de kant zijn:) 
De kapitein is een jonge vent met de geijkte grapjes...."doe jullie seatbelts om" hahaha die zijn er helemaal niet....geen rem, geen seatbelts...etc. 
Etienne en ik zitten in de punt voorin naast hem, je moet je voeten stevig op de voetensteun voor je zetten en je handen op de stang voor je. 
De kapitein vertelt eerst wat dingetjes en dan gaan we van start......het gaat heel hard! 85 km per uur over de rivier...als hij zijn hand omhoog doet en draait maken we een spin, je moet je dan echt goed vasthouden en de voeten stevig op de vloer, bij zo'n spin ligt de boot meteen stil daarna en kan er gelachen worden om wie er allemaal drijfnat zijn geworden.....dat is achter ons erger dan bij ons voorin! Natuurlijk zorgt hij ervoor dat wij ook even de volle lading krijgen, maar we kwamen er genadiger af dan de dames achter ons, die gillen en gillen.....
Om het trouwens niet koud te krijgen...heeft de stang waar je, je handen op hebt, verwarming! Ja echt! Het is heerlijk, vooral toen we nat werden! 
De rivier is best smal op stukken en je denkt soms "ojee" we varen zo bij die rots op maar dat gaat natuurlijk allemaal goed! Het is erg leuk om mee te maken en het zal in Nederland nooit zo mogen:) 
Na een spin liggen we dus even stil en vertelt hij ook nog wat dingen over de rivier, de krachtcentrale, hij laat ons op een plek voelen hoe warm het water daar is, laat een plek zien waar heel veel forellen zwemmen, vertelt over een plek waar filmopnames zijn gemaakt, ook voor Lord off the Rings. 
Het is een soort kermisattractie maar wel in een omgeving met een bijzondere natuur...
Het duurt allemaal zo'n 40 minuten en dan gaan we weer aan wal, natuurlijk kopen we ook nog de cd met de foto's......die zijn wel erg leuk geworden, vooral omdat we voorin zaten, zijn er veel actiefoto's van ons.....toch hebben wij niet gegild:) 
Die foto's zijn gemaakt op een punt waar we een paar keer langs kwamen en gekkigheden deden, zijn broer stond daar bovenop de heuvel te fotograferen. 
We nemen afscheid van de Engelsen, die moeten compleet droge kleren aan....en rijden verder naar Rotorua. We stoppen nergens meer, we rijden door naar The Blue Lake, dichtbij Rotorua, naar een Top10 camping. Het is wel grappig, als je kijkt naar wat een camping te bieden heeft staat er hier in deze omgeving bij: Free from sulphur smell. 
Dat is toch wel mooi meegenomen! Morgen storten we ons wel in de zwavel, "rotte eieren geur"!
Het waait hier wel erg hard aan het meer, maar we krijgen best wel een beschut plekje en eten zelfs nog buiten! 
Daarna is het in de vrouwendouche goed vertoeven, we hebben vloerverwarming! Het is er heerlijk! De mannen hebben gaten in de muren hoorde ik...:) verschil moet er zijn. 
We doen ook nog een wasje tussendoor en wijden dan de nieuwe waterkoker in....de thee smaakt heel anders, komt dit door de nieuwe waterkoker of zou het door het water hier komen? Vast dat laatste, naast de thermale baden hebben we ook vast thermaal kraanwater....

Zondag 2 februari, 
Het is bewolkt, de wind is gelukkig wat gaan liggen maar in de wind is het frisjes. 
We hebben een half uur gratis wifi gekregen, we checken even de mail en ons internetbankieren....er moet maar weer wat van de spaar:) 
Daarna rijden we richting "Buried Village", we komen eerst langs een lookout waar je zowel "the Blue Lake als the Green Lake" kunt zien, onze camping vannacht was aan het Blue Lake, the Green Lake is heilig voor de Maori en daar kun je dus niet naar toe, de enige manier om het te zien is op deze lookout. Je ziet waarom de meren zo heten, ze zijn echt blauw en groen. 
In 1886 was er een verschrikkelijke uitbarsting van de vulkaan de Tarawera, het gebeurde 's nachts en niemand had het zien aankomen....heel het dorp Te Wairoa werd bedolven onder de as en modder. Er kwamen 153 mensen bij om en het dorp hield op te bestaan. Ongeveer 50 jaar lang lag alles bedolven onder het vulkanisch materiaal van een meter dik. Daarna werd begonnen met opgravingen en nu is het een openlucht museum. Het is erg interessant om er rond te lopen, je komt eerst in een museum met allerlei voorwerpen die zijn opgegraven, ook oude foto's, en filmpje ...en daarna loop je door "het dorp", de natuur is er prachtig, er waren zelfs nog oude populieren die de ramp hadden overleefd, maar die zijn een poosje geleden omgewaaid...er zijn op het terrein wel prachtige watervallen, waaronder één echt hele mooie! Het is inmiddels ook prachtig zonnig weer geworden en het is best warm nu! Van een aantal huizen liggen er nog originele planken, de oven, kelder etc. 
Daarna rijden we nog een stukje richting Lake Tarawera om een mooiere view op de vulkaan, die al die ellende veroorzaakte, te krijgen. 
Vroeger voor de uitbarsting was deze streek een wereldwonder vanwege de prachtige kalksteenterrassen, wit en roze, ook dit is door de uitbarsting verdwenen. 
Daarna rijden we naar Rotorua en genieten van koffie met een heerlijk puddingbroodje....het is zondag...
Ik bel ondertussen met iets wat te mooi is om waar te zijn........een Thermaal Pool complex mét camping! Dat is erg handig en ze hebben nog een plekje voor ons! 
Wij gaan eerst nog in Rotorua naar het Whakarewarewa Village, een bestaand Maori dorp middenin een geothermisch gebied, het sluit mooi aan op ons bezoek aan "the buried village" want de overlevenden van de ramp gingen daarna hier wonen! De originele oude klok hangt hier ook nadat het was opgegraven. Daarnaast kun je hier de Potuhu geiser in werking zien, 1, soms 2x per uur spuit deze een circa 30 meter hoge fontein omhoog! 
We gaan eerst met een tour mee, een erg aardige, forse Maori mevrouw leert ons eerst een paar woorden Maori en hoe we de naam van het dorp moeten uitspreken. We volgen haar daarna over de brug, onder de mooie poort door, naar het dorp. Het is er erg druk met allemaal in het zwart geklede Maori, wat blijkt...het gemeenschapshuis wordt vandaag, na een maandenlange renovatie, heropend! 
Het is een heel spektakel en wij mogen meekijken, er gaat een krijger voorop met veel geschreeuw en gedoe met zijn speer..daarna gaan de genodigden allemaal zingen, het klinkt erg mooi! Daarna gaan ze het gebouw binnen en gaan wij verder achter de gids aan, ze laat ons de hete bronnen zien, ze koken hier ook in, een maiskolf is in 10 minuten gaar, hoe dieper hoe heter het water. Als we met de hand de grond aanraken voel je ook de warmte in de grond...we voelen in een stroompje heet water met onze handen, als je dat water op je gezicht doet voelt het heel koel. 
Er wonen 25 familie's in het dorp en ze baden, koken en doen de was in de bronnen, ze leven echt met de bronnen. Er zijn ook modderpoelen die pruttelen, maar er staan ook plastic buizen waar stoom uit komt....heel bijzonder...
Na de rondleiding krijgen we een voorstelling van zangers en dansers, het duurt niet zo lang en is erg leuk, vooral de Haka dans en zang van de mannen....welbekend van het rugby team van NZ, dit duurde alleen veel langer en was erg goed! 
Daarna mogen we zelf nog rondkijken, we bekijken nog de kerk en de begraafplaats, de graven staan uiteraard boven de grond...met de Maori beelden erbij een hele bijzondere begraafplaats....en ik heb toch al heel wat  begraafplaatsen gezien:) 
Ondertussen gaat de Potuhu geiser ook te keer, ook erg bijzonder om te zien! 
We lopen nog bij de Greenstone bewerker naar binnen, hij maakt echt prachtige hangers, de Maori hebben bijna allemaal een bewerkte Greenstone om hun nek hangen, vaak vrij grote! 
De hangers van Jade, vertelt de meneer, komen helemaal niet uit NZ, maar uit Brits Colombia Canada.....nou ja...je hebt hier overal winkels met Jade sieraden..erg mooi, maar dus niet écht uit NZ. 
We lopen nog naar het heropende gemeenschapshuis, de inwijding is voorbij, maar we mogen nog niet naar binnen, dat is jammer...
We gooien nog wat muntjes in de rivier...de kinderen van het dorp zwemmen rond en duiken naar de muntjes, ze stoppen ze daarna in hun mond om te bewaren....de gids vertelde dat een kind met Kerst een dag had van 110 dollar....ze vertelde dat zij dit als kind ook al deed, maar zoveel als tegenwoordig haalden zij toen niet op...
Het was een bijzonder bezoek aan een bijzonder dorp, een dorp waar het gewoon leeft, er reden gewoon auto's over de brug, door de poort naar binnen....er staat ook niet een "kaartje controleur" bij de ingang ofzo...je wordt herkent aan de groene sticker...die moesten we dus verplicht op...
Daarna rijden we via de SH5 weer een stukje terug naar Taupo, naar de Waikite Valley, hier is het thermaal badcentrum. Het is een prachtige omgeving, vanaf Rotorua al en dan de afslag de Valley in, schitterend! We zien al allemaal stoom en ja hoor daar is de pool. 
We checken in bij het café van het centrum, de camping is om de hoek, we staan echt vlakbij het complex. De entree voor het bad is ook nog eens gratis omdat we op hun camping staan en de checkout is pas 12.00 uur, dus kunnen we morgenochtend nog een keer:) 
Er zijn in totaal 10 baden, een paar zijn private, daar moet je meer voor betalen, de temperatuur proberen ze op 37-39 graden te houden, ze moeten het water dus koelen! Er is ook nog een "hottie" die is boven de 40. Elke avond laten ze alle baden leeglopen en maken ze schoon en vanaf 's ochtends 6 uur mag je er weer in, dan zijn ze weer vol met "nieuw" mineraalwater. Er is ook een korte wandeling naar de oorsprong van deze "pool", onderweg zie je de stoom overal, de hete rivier, 98 graden botst op gegeven moment op de koudere stroom die er ook loopt. 
De baden zijn heerlijk! Wat het echt geweldig maakt is het uitzicht....de omgeving is fantastisch, je ligt in heerlijk warm water midden tussen de grote varens en palmen, in de verte zie je de mooie heuvels...
We raken aan de praat met een ouder echtpaar uit NZ, ze zijn erg gezellig, er is trouwens ook een jong meisje uit Zuid Afrika, ze vertelt dat ze net haar definitieve status voor NZ heeft gekregen, daar is ze erg blij mee, in Zuid Afrika is zoveel geweld tegen blanke mensen, ze vertelt dat haar opa een paar weken geleden is vermoord op hun boerderij......nou daar word je wel even stil van..
Gelukkig zijn er ook vrolijke verhalen..onze "buren" op de camping wonen al 30 jaar in NZ, ze spreken nog accentloos Nederlands...en zij zelfs Fries, ze is geboren in Drachten, ze zijn lid van Nederlandse verenigingen en kijken elke avond BVN....
De oudere Nieuw Zeelandse meneer klopte net nog aan bij ons, ze hadden even gecheckt of er binnenkort nog een leuke rugby wedstrijd zou zijn om te bezoeken....maar helaas...de 21e pas...
We eten een hapje in het café van de pool, het lijkt hier echt wel Nieuweschans:) en we blijven badderen tot ze de baden leeg laten lopen, benieuwd hoe dat gaat, ze draaien iets "open" onder een luik in het pad en ja hoor alles loopt leeg en dat gaat best snel! 
Dus douchen en aan de thee, morgenochtend mogen we weer vanaf 6 uur....in nieuw vers water...ben benieuwd...

Maandag 3 februari, 
Het is niet gelukt om 6 uur....maar om half 8 gaan we richting bad, het is al prachtig weer, de zon komt er door, op het hele terrein hangt een mist door de stoom van de rivier en de baden...het water is heerlijk! Zo schoon nu, dat verschil zie je wel! Het is natuurlijk ook heerlijk rustig, alleen wat campinggasten en die camping is heel klein! Deze plek hoort écht in het boekje bij het kopje "juweeltjes" .....maar doe ook maar niet ....dan wordt het veel te druk. 
We gaan nog even de baden langs, zitten ook best lang in de "hottie" en zwemmen nog paar baantjes in het grote zwembad, ook dat water is trouwens heerlijk warm! Daarna in de kleren en eindelijk koffie...we kletsen met de buren, de ex-Nederlanders. Het NZ echtpaar van gisteren komt nog hun visitekaartje brengen, we mogen bij ze langs komen als we naar Coromandel gaan, kunnen bij ze kamperen. Als we iedereen uitgezwaaid hebben gaan we nog even terug naar de pool om foto's te maken, nog een keer de wandeling naar de bron, er is nu veel meer stoom dan gisteren. Ze hebben trouwens ook nooit de diepte van de bron kunnen meten....wie weet hoe diep dat is..
Daarna maken we het busje rijklaar en raken nog aan de praat met een ander ouder NZ echtpaar, ze informeerden eerst naar de Friese vlag....zij zijn ook erg aardig en we komen niet echt weg...ze vertellen nog over een grote mudpool vlakbij, eentje die gratis te bekijken is en veel groter dan die in Rotorua...
We rijden achter elkaar weg en zij slaan ook af die kant op..we komen dus tegelijk aan en bekijken met z'n vieren de mudpool, die is inderdaad erg groot! Het borrelt en spuwt modder, erg apart om te zien, je kunt nog een heuvel oplopen voor een overzicht, het is een wonderlijk gezicht....
Daarna nemen we afscheid en gaan richting Rotorua...alweer...het blijft een mooie route..we rijden het centrum in en zien veel souvenirwinkels, teveel...en veel Aziatische toeristen....we rijden dus door naar het Rotorua meer en wandelen hier een stukje, we zien de Scenic-helicopters vertrekken, en na 10 minuten alweer terugkomen, allemaal vol Aziaten....we drinken koffie op een heerlijk terras in de zon en rijden daarna nog even door een mooie tuin, langs het prachtige gebouw van het Art Museum, naar de andere kant van het meer, hier is de "Spa" voor de vogels.....er zijn inderdaad veel vogels....veel zwarte eendjes en zwarte zwanen hebben we gezien...
Daarna verlaten we Rotorua, we gaan iets vreselijk toeristisch doen....we gaan naar de Agrodome, dit is een "boerderij" met tour en show om nader kennis te maken met de NZ boerderijdieren, bij de oprit staat al een beeld van heel groot Merino schaap. Wij hebben zoveel verschillende schapen gezien, we willen wel eens weten hoe ze allemaal heten, volgens het meisje bij de kassa zijn we dan helemaal op de juiste plek:) we kopen een kaartje voor de combo, tour én show.....
We zijn de enige "blanke medemensen" die dit doen....de rest is Aziatisch, bussen vol, vooral veel Chinezen! Het kakelt allemaal rond met grote camera's en sommige onder paraplu tegen de zon....
We gaan eerst met de tour, een tractor met grote wagen erachter...de gids met headset op de tractor, in zijn hoofd vast iets van "ik heb m'n wagen volgeladen, vol met Aziaten.." Tralala...
Wij Hollanders zitten op de achterste bank en we moeten steeds erg lachen om de Chinezen aan boord, we rijden met de kar eerst een veld grote dikke koeien binnen, hij parkeert de kar ernaast en gaat brokjes voeren, zodra er een koe in de buurt komt gilt heel China...de gids legt ondertussen uit wat voor soort koeien, rassen, er allemaal lopen, China kakelt er gewoon doorheen, ze verstaan er niks van, ze hangen met Iphones, Ipads en telelenzen buiten de kar om de koeien op de foto te zetten.
Daarna gaan we een paddock/veld verder en mogen we van de kar om zelf de schapen te voeren, zodra er een schaap dichtbij komt gaan ze allemaal weer gillen....we blijven lachen, het is echt humor met die Chinezen, ik heb in tijden niet zo gelachen. 
Als de gids roept dat we verder gaan reageert niemand, wij zitten braaf al in de kar, hij start de motor en hup ze springen allemaal aan boord, dat is de truc! 
Daarna komen we bij de herten, alpaca's en weer schapen, er zijn ook baby alpaca's die zijn wel erg schattig, ik wil er ook mee op de foto:) maar er lopen steeds Chinezen voor....er is inmiddels nog een hele kar vol Aziaten gearriveerd....toch lukt het ons om ook wat foto's te maken. Als we weer verder moeten zit er ineens ook een schaap in de kar......de Chinezen weer gillen natuurlijk...de gids tilt het schaap er zowat uit..
Daarna rijden we langs de kiwi plantage, we mogen even van de kar voor foto's, komen dan bij het "proeflokaal" we krijgen een glaasje kiwisap of kiwiwijn (of beide....beide zijn lekker...) en kunnen honing proeven, we kunnen er ook handen wassen, dat is ook wel fijn na het brokjes voeren aan "natte neuzen en tongen beesten"..
Dan gaan we terug naar het hoofdgebouw en moeten meteen door naar de show! Het is erg leuk, eerst komen er één voor één 22 schapenrassen op het podium, vertegenwoordigt door een dikke ram! Die klimmen op het podium en blijven mooi staan of gaan lekker liggen....de "showmaster" vroeg eerst waar iedereen vandaan kwam....er zijn geen Aziatische schapenrassen....maar met Texel heeft hij een voltreffer, Holland is vertegenwoordigt:) 
Wij juichen dus als onze Texelse ram het podium opkomt! 
Het is verder een vermakelijke show, de "showboer" doet het erg leuk, hij scheert een schaap, doet een veilingmeester na, er moet een koe gemolken, 3 Chinese mannen mogen helpen en krijgen daarna een melkdiploma, Chinese kindertjes mogen lammetjes en een klein hertje melk geven, een schapenhondje toont zijn kunsten met een koppel eenden en het slotstuk is als alle schaapshonden op het podium over de grote rammen heen lopen! Het was dus erg leuk en vreselijk fout...we kijken daarna even bij de jonge dieren, het kleine hertje loopt daar gewoon los rond...de Aziaten hebben helemaal niet door dat ze daar heen kunnen...we zijn er alleen...zij staan nog bij het podium, je kunt met de rammen op de foto...
Daarna gaan we naar buiten, daar doet dezelfde meneer nog een demonstratie met een schaapshondje, erg leuk om te zien! We kwamen hem binnen nog even tegen en hij vertelde dat de groep Aziaten van afgelopen middag wel erg enthousiast en actief waren, meestal zitten ze gedwee op de stoel en moet hij ze opporren tot actie:) nu moest hij ze van het podium afhouden...
Daarna gaan wij ook doen wat we iedereen zagen doen, dat moest vast van de buschauffeur, schoenen schoonmaken! Er is een aparte "wasstraat" met slangen en borstels om de stront van je schoenen te halen...we zijn net op tijd klaar, er komt alweer een hele groep aan! 
We eten nog een ijsje bij het "Farm-café", kijken in het schaapsscheermuseum, er zijn zelfs wereldkampioenschappen schaapsscheren! 
Daarna verlaten we de boerderij, we hebben een leuke middag gehad! 
We rijden naar Papamoa Beach, via de SH33, we rijden door Te Puke, de kiwi hoofdstad off the world, het zijn hier allemaal kiwiplantages. Er is ook een vreselijk fout Kiwicentrum, die slaan we over...het was al te erg vandaag...
We krijgen een prachtig plekje zowat op het strand, van de receptioniste van de Top10 camping, wel ver van de douche en keuken, maar heerlijk rustig en een geweldig uitzicht, we horen de branding en hoeven morgenochtend maar het hoofd omhoog te doen voor de zonsopkomst boven zee...
Op dit strand gebeurt ook eens wat, wat een verschil met de stranden op het Zuidereiland, ze zwemmen hier, vissen, surfen, kayakken etc.
Er is een trap naar beneden naar het strand, na het eten lopen we nog over het strand en komen nog iets aparts tegen...een echtpaar met een Quad en een bijzondere visconstructie, ze hebben een soort torpedo die ze het water in laten gaan, iets van 2 km, eraan zit een vislijn met in totaal 25 haken met aas.....ze laten met een motortje alles erin gaan en na ongeveer 40 minuten halen ze de draad weer binnen, we staan er al die tijd bij, erg interessant om te zien, de 40 minuten hebben we ook zo vol gekletst, het zijn erg aardige mensen...dan komt het spannende binnenhalen....helaas zit er maar 1 snapper aan 1 van de 25 haken....
Als we terug lopen is het al donker, we douchen snel even en dan is de dag alweer om, weer veel gezien en geleerd vandaag! 

Dinsdag 4 februari, 
Geen mooie zonsopkomst boven zee helaas, we hadden het gordijntje er voor open gelaten...het eerste wat ik zie als ik wakker word is een zeevogel op 1 pootje op een paaltje én veel bewolking. 
De wind is helemaal gaan liggen en dat is ook erg lekker! 
We ontbijten lekker lang en rijden daarna naar Maketu, hier kwamen de Maori voor het eerst aan land, er staat natuurlijk een monument. Daarna kijken we even in Te Puke, we hebben wat dingetjes nodig en daar zijn de dollarshops perfect voor! 
Dan is het tijd voor lichaamsbeweging.....we rijden naar Mt. Maunganui, ze noemen 'm hier kortweg "the Mount" ...eigenlijk is het gewoon een heuvel aan zee...
Je kunt 'm oplopen, dat doen we natuurlijk:) het is vrij steil...gelukkig is er nog steeds iets bewolking, het is daardoor prachtig wandelweer! Het hoogste punt is op 232 meter, we hebben prachtige uitzichten over de stad en het strand en de Bay of Plenty. We zien grote boten naar buiten varen met behulp van een loods, de haven van Tauranga is dichtbij, het is een grote haven! Er ligt veel hout, we reden vandaag achter een vrachtauto met dikke stammen en tegelijk naast een trein vol met dikke stammen..
We lopen de Mount aan de andere kant weer af en komen dus niet bij het busje uit, we gaan daarom ook nog maar de wandeling om de Mount doen:).....die is 3 kilometer...het is nog mooier dan boven, je bent nu dichtbij de kust en het pad loopt langs prachtige bomen ook. Iedereen zegt dat het hier helemaal mooi lopen is als er een cruiseschip naar binnen of buiten wordt geloodst....het lijkt dan of je de boot aan kan raken zeggen ze hier, vorige week waren er 3 cruiseschepen tegelijk, daar hebben ze het nog over....nu ligt er niks. 
In de brochure van de omgeving staat dat je na deze wandeling een ijsje moet gaan eten...natuurlijk doen we dat:) 
Daarna rijden we naar het vliegveld, er is een museum met klassieke vliegtuigen, een heel stel daarvan worden zelfs nog ingezet voor scenic flights! We gaan er kijken en praten met wat vrijwilligers van het museum. Ze hebben net afgelopen weekend een airshow gehad, dat hebben we weer gemist.....
Dat is wel ons lot, overal waar we binnen rijden hebben ze net iets leuks gehad, zoals een Rodeo, festival, leuk concert ofzo....rugbywedstrijden zitten er ook al niet in....wie weet maken we donderdag nog ergens iets mee, dan is het een nationale feestdag. 
We gaan daarna naar een stadscamping in Tauranga, het is er heerlijk rustig en erg netjes, de mevrouw van de camping is ook best streng en houdt alles goed in de gaten....
We eten lekker buiten en zitten nu zelfs nog buiten aan de thee! Dat doen we niet vaak om 21.00 uur...meestal is het met sokken aan binnen zitten....
Helaas zijn de weersvoorspellingen niet al te best voor komende dagen....duimen maar dat het wat meevalt! 

Woensdag 5 februari, 
Als we opstaan is het bewolkt maar er is ook al blauwe lucht! We ontbijten op de picknickbank achter het busje en raken met de achterburen aan de praat, een ouder echtpaar uit Auckland, ze geven nog handige tips! Daarna raken we nog aan de praat met Nederlanders die hier totaal 3 maanden zijn, ze kamperen met een tent en hebben een eigen auto hier, hun dochter woont hier en ze komen bijna elk jaar. Hun dochter brengt ondertussen een kleinkind, ze mogen oppassen vandaag...ook zij hebben nog leuke tips...we moeten dus opschieten om voor 10.00 uur de camping af te zijn...de strenge mevrouw brengt ons anders zo een extra nacht in rekening...
We rijden daarna nog even door het centrum van Tauranga, het ziet er gezellig uit maar wij willen vandaag niet winkelen, we willen naar de Coromandel Peninsula. 
We rijden omhoog via eerst de SH2 en later de SH25, in Katikati hebben ze een Haiku voetpad, allemaal in Japanse stijl gemaakte rijmpjes op keien langs het voetpad.....we vinden er niet veel aan....er is vlakbij een slijterij, daar moesten we toch nog heen, dus geen vergeefse stop:) 
We zien onderweg weer heel veel kiwiplantages en ander fruit, abrikozen, perziken, avocado, pruimen, sinaasappels, appels...
Daarna gaan we nog stoppen aan de Waihi Beach, dit is een prachtig strand, mooi zand en er liggen prachtige schelpen, we drinken daarna koffie op het zonnige terras bij het strand. Het is inmiddels weer prachtig weer, beetje bewolking, maar ook veel zon! 
In Whiritoa is onze volgende stop, alweer aan zee, ook hier een prachtig zandstrand en een hele mooie Lagoon, het ziet er tropisch uit, er ligt nog een mooie rots ook voor de kust. We lopen een stuk over het strand en lopen langs de Lagoon. 
De volgende stop is Whangamata, een leuk gezellig plaatsje, we kijken hier, alweer, bij the beach! 
Daarna rijden we naar Tairua, we informeren bij de VVV naar een camping, die in Tairua ziet er niet echt gezellig uit...we rijden dus door naar Hot Water Beach, naar de Top10 camping. Hier aan het strand heb je een eigenaardig fenomeen, elke dag bij eb lopen er allemaal mensen met scheppen en spades naar het strand om een kuil te graven en er daarna in te gaan zitten.....het water is namelijk lekker warm! Hot Springs op het strand......wij zitten eerst even lekker buiten op de camping, er lopen steeds meer mensen met schepjes voorbij....dus wij er ook heen! De "huurscheppen" op de camping zijn allemaal al weg.....dus er maar zonder schep heen....dat blijkt geen probleem, er zijn al genoeg kuilen gegraven waar niemand meer in zit.....we komen dus bij een "gespreid kuiltje"....
Het is een grappig gezicht, allemaal mensen die in kuilen zitten of liggen of bezig zijn een kuil te maken....alle kuilen zijn ook vlakbij elkaar, het is maar op een klein stukje van het strand dat het water zo warm is. Je moet ook oppassen want het kan tot 65 graden heet zijn...."onze kuil" is in het midden lekker warm maar aan de zijkanten gevaarlijk heet! Een paar kuilen verderop zit ook niemand in, daar is het echt gloeiend heet, we waren er even doorheen gelopen, echt heet! 
Al met al is het leuk en bijzonder om mee te maken, zulke kuilen hebben we thuis niet:) 
Etienne gaat zich daarna nog afspoelen in de zee, de temperatuur viel best mee zei hij.....dat was dus de eerste zwempartij in zee in NZ.
Terug op de camping is het nog steeds mooi weer, het is zelfs windstil......we kunnen dus buiten eten en zitten nu nog buiten. 

Donderdag 6 februari, 
Het is bewolkt aan The Hot Water Beach, donkere wolken jagen voorbij, het waait flink. 
Na het ontbijt gaan we richting Hahei, dit ligt aan de kust en heeft als attractie "the Cathedral Cove" ..we rijden tot aan de parkeerplaats waar de wandeling naar the Cove begint, het hoost inmiddels....we besluiten de wandeling niet te doen, het is eerst steil naar beneden en het zal nu erg glibberig zijn, bovendien is er niks aan in regen..jammer. 
We rijden verder naar Cook Beach, hier heeft kapitein Cook de vlag geplant voor Engeland, het monument hiervoor mogen ze wel eens opknappen....we zijn nu aan de Mercury Bay, er liggen allemaal erg mooie stranden, Flaxmill Beach en The Ferry Landing, hier gaat de voetgangersferry naar Whitianga, het is maar een klein stukje naar de overkant....wij moeten helemaal omrijden! (34km) Het is inmiddels wel droog geworden en we lopen even naar de ferry toe en lopen over het mooie oude kerkhof vlakbij. Daarna rijden we dus helemaal om, via de SH25, naar Whitianga. Dit is een leuk gezellig plaatsje, we drinken er koffie en lopen een rondje, we kijken o.a. even bij de ferry....grappig om dit nu zo van de overkant te zien....
Er liggen allemaal bootjes in de jachthaven voor Big Game Fishing, dit is the place to be voor het vangen van de grote zeevissen. 
We rijden daarna verder omhoog, stoppen zo nu en dan voor foto's en komen uiteindelijk in Coromandel Town uit, hier checken we in bij de Top10 camping! Het weer is helemaal opgeknapt, we smeren ons zelfs nog in met zonnebrand! Het waait nog wel flink...
We lopen daarna naar een bijzondere attractie, we kregen de tip afgelopen week op een camping van Nederlanders, "the Driving Creek Railways and Potteries"....
De kunstenaar Barry Brickell begon dit project al in 1973, het is nu een 3 km lange, bochtige en nauwe spoorweg door zijn heuvelachtige bos! Hij heeft vanaf die tijd ook nieuwe kauri en andere inheemse bomen geplant, hij wil op deze manier de kauri boom, waar veel van gekapt is, terughalen in het landschap. We hebben geluk als we aankomen, we kunnen nog mee met de 15.15 trein! We kijken eerst even rond in de beeldentuin, doen de bushwandeling van 5 minuten.....die stopt ineens, er staat een bordje dat het vanaf hier nog niet open is....2,5 minuut heen, 2,5 minuut terug...het klopt precies..
In het winkeltje zijn ook spulletjes van andere kunstenaars te koop, er is een "echt" station waar we moeten opstappen, er draait een film over het project, er is een boekenwinkeltje en je kunt zelf oploskoffie of thee maken als je wilt....
Het is dus zo 15.15 en we staan allemaal klaar op het station....het treintje komt aan, de mensen eruit en dan mogen wij instappen. De kaartjes worden geknipt, het deurtje dicht en daar gaan we....het is inderdaad erg smal, we moeten armen en camera's binnenboord houden.....het is erg leuk! Hij heeft er allemaal dingetjes ingebouwd, zoals tunnels, een spoorwegbrug, ook zijn er punten waar je recht op de afgrond afrijdt en daar dan stopt om daarna achteruit er weer weg te moeten, er wordt gewisseld van spoor een aantal malen, de machinist loopt naar de andere kant van de trein en gaat vanaf daar verder rijden....erg leuk allemaal! Er rijden 2 treintjes rond en soms moeten we op elkaar wachten, zien elkaar over brug of door tunnel gaan....leuk voor de foto's natuurlijk...er zijn ook prachtige vergezichten over de kust voor Coromandel, erg mooi....en de zon schijnt! De tocht gaat langs verschillende kunstprojecten ook, beelden en potteries, hij heeft hele wanden gemaakt van lege flessen...we gaan ook nog eens door prachtige natuur, mooie palmen, varens en dus de kouri bomen. 
Dan komen we uit bij de Eyefull Tower.....hahaha erg grappig...we gaan hier uit de trein en klimmen naar boven. We hebben een prachtig uitzicht! Een meneer van the Railway vertelt nu over Barry Brickell en over dit project. De kunstenaar is al op leeftijd maar er is al geregeld dat dit door blijft gaan en de natuur behouden blijft. Hij is nog wel elke dag op het terrein aan het pottenbakken maar bemoeit zich niet meer met de trein. Dat we hier rond mogen rijden is uit nood geboren, hij kon de hypotheek niet meer betalen en de bank heeft toen bedacht dat hij maar kaartjes moest gaan verkopen en mensen rond moest rijden met de trein.....in 1990 werd het dus open gesteld voor publiek. 
Het was een bijzonder tochtje, er zijn veel leuke kunstenaars hier in NZ maar deze spant wel de kroon met zijn eigen spoorweg en trein, het meeste heeft hij helemaal zelf met de hand gemaakt! 
Daarna lopen we weer terug, we lopen ook nog even een rondje door het leuke plaatsje. Er staan mooie oude huizen en gebouwen. Terug op de camping kunnen we nog buiten eten al waait het soms wel erg hard....nu zitten we binnen, het is nog wel droog maar het waait te hard om nog buiten te willen zijn.....