7 februari t/m 18 februari

Vrijdag 7 februari,
Slecht geslapen beide, het ging vannacht zo erg tekeer met de wind, het hele busje stond te schudden! Het heeft ook veel geregend, Etienne was zijn schoenen vergeten en die staan nu vol water....in het toiletgebouw spreek ik een jong engels meisje. Haar vriend en zij hebben de hele nacht van binnen de tent vastgehouden vertelde ze...ze waren bang dat ie anders de lucht in zou gaan..
Het regent nog steeds, maar het is niet echt koud!
We rijden na het ontbijt toch nog maar even omhoog naar Colville, het is een prachtige route, zou de zon schijnen dan is het echt een tropische omgeving. Prachtige stranden en mooie eilandjes voor de kust. Na Colville zijn er alleen maar gravelwegen meer, dat is niet verstandig, al helemaal niet met dit weer....dus rijden we dezelfde route ook weer terug naar Coromandel. De zon probeert er steeds hard door heen te komen, we zien mooie regenbogen en het is best warm in de auto...
We rijden verder via de Westkust richting Thames, het zijn allemaal bochten...de weg volgt steeds de kust, dus wel mooie views, we stoppen nog een paar keer voor foto's.
Dan rijden we Thames binnen, dit is een oud goudmijnplaatsje, ze hebben een hele lange winkelstraat, we drinken er koffie en lopen even rond.
Daarna gaan we verder, naar Paeroa, hier komt het beroemde lemon drankje vandaan, L&P, er staan 2 grote flessen in het dorp, eentje bij de VVV en eentje in een parkje. We hebben tot Paeroa steeds nog wel aardig weer gehad, in Thames was het zelfs erg zonnig, maar nu begint het weer te regenen en het ziet er ook niet meer naar uit dat het droog gaat worden....
Op aanraden van de VVV mevrouw rijden we naar Waihi en gaan in het dorp naar een camping, naar Waihi Beach heeft geen zin met dit weer...
We willen morgen naar de Highland Games in Paeroa, dus is dit de beste plek om te slapen. We gaan eerst de blog updaten, in het busje voor de camping office, daar hebben we wifi bereik....daarna rijden we naar beneden naar onze plek en gaan bed verschonen en was doen. Hopelijk is het morgen beter weer!
Zaterdag 8 februari,
Het regent en het regent en het regent....gistermiddag en avond hield het niet op...in regenjas snel even naar toiletgebouw en keuken, de hele keuken was ingenomen door een Maori familie, dus in het busje met bord op schoot op bed maar gegeten...
Vannacht vaak wakker, zo hard regende het steeds. Het verbaasde me vanochtend dat we nog op de plek stonden en niet waren weggedreven, we konden er zowaar ook nog uitrijden....wel erg grote plassen.
Tegen de ochtend ging het minder hard regenen en toen we weggingen was het nog motregen. We gaan eerst in Waihi bij de Martha Mine kijken, dit is een nog werkende goud en zilvermijn, in Amerikaanse handen.....vanaf een viewing point kun je goed in de mijn kijken, erg diep, er rijden hele grote kiepauto's....alles en iedereen wordt in de gaten gehouden met camera's, het is een wonder dat je om de mijn heen mag lopen en erin kijken...ze hebben een wandeling met informatie over de historische dingen die er nog van de oude mijn staan. Wij lopen klein stukje, het regent....het is trouwens niks koud! Verderop staat nog een oud pompstation, niet helemaal meer op de oude plek trouwens, ze hebben 'm eind 90er jaren even 300 meter verplaatst......
Waihi is trouwens een leuk plaatsje, met mooie historische gebouwen. Wij rijden daarna richting Paeroa, we komen eerst langs de Waikino Railway, een oud historisch treintje rijdt door de Karangahake Gorge. Bij die Gorge stoppen we weer en lopen over de hanging bridges naar oude restanten van alweer een mijn. Ze hebben er prachtige wandelingen, we doen een klein stukje, lopen langs de oude Mijn Battery en langs de snelstromende rivier. Daarna gaan we naar Paeroa en hebben geluk, we parkeren naast het Rugby veld, hier zijn the Highland Games.
The Lionsclub verzorgt de entreetickets, we lopen dus daarna met een stempel "Lions" rond.....
Het spektakel is al in volle actie, allemaal mannen in schotse rokken, mooie sokken aan en baretten op! Doedelzakspelers, complete piper bands.....we lopen een rondje, er zijn allemaal stands van de verschillende clans. Je kunt lid worden....dan moet je wel "zus of zo" heten, er staan steeds lijstjes met achternamen die in aanmerking komen.....Bosman en Jensma staan er niet bij:)
We kijken naar een houtzaagwedstrijd, doedelzak speel wedstrijd, ze hebben er dikke rode hoofden bij....
De échte mannen zijn aan het paalwerpen en hamer gooien..meisjes dansen, er zijn wedstrijden voor de bands, er lopen heel veel oude, heel erg serieus uitziende jury mannen omheen....
Net als bij alle evenementen in de wereld loopt iedereen te eten, hier is de topper een hotdog op een stokje! We hebben even een erg vervelende natte bui.....verder valt het gelukkig mee, wat motregen zo nu en dan, maar je kan zonder jas, het niks koud!
Ze doen deze Games vandaag al voor de 21e keer hier, horen we in de toespraak van de burgemeester...
Als we op een bankje ook een hotdog op een stokje zitten te eten begint er voor ons een Schotse volksdanserij.....dat is toch écht het toppunt......ik wil hier weg.......
Gelukkig vindt Etienne dat ook en we kijken nog even bij het houtzagen met motorzagen en dan vertrekken we! Het was erg leuk om mee te maken, er wonen erg veel Schotten in NZ, leuk dat ze nog zo bezig zijn met hun cultuur, er waren ook veel jonge mensen die meededen!
Wij rijden daarna richting Auckland en nog geen 10 kilometer verderop breekt de zon al door en hebben we stralend mooi weer! We rijden over de SH1 naar boven en hoe dichter bij Auckland hoe drukker het natuurlijk wordt. Het is een mooie ringweg om de stad heen, het doet ons erg aan de Ring om Amsterdam denken. We zien al de hoge toren, de Skytower (328 meter) en de wolkenkrabbers en even later rijden we zelfs over de Auckland Bridge! Deze is pas in 1969 geopend, daarvoor moest je omrijden of met de ferry, er rijden nu elke dag zo'n 165.000 auto's overheen!
In de haven liggen heeeeeeel veeeeeeel bootjes, Auckland is de stad met de meeste bootjes per inwoners.
Nadat we getankt hebben, slaan we af naar Orewa Beach, naar de Top10 camping aan het strand. Een plekje echt aan de beach lukt niet, maar het is maar een klein stukje lopen! We maken dus nog een flinke strandwandeling, het is prachtig weer en de zon brandt erg...we hadden geen zonnebrand op vandaag...
We lopen daarna over straat terug en komen bij een leuk restaurantje terecht, een tafeltje buiten, een lekkere pizza en een biertje/wijntje! Even verderop zien we een etalage met "Go Dutch" eronder staat "Cheese and Deli" ...we kijken er later even en de hele winkel staat vol Nederlandse producten.....Fries Roggebrood, Speculaas, drop, Brinta, AH Kruidkoek......
Wij halen nog een ijsje bij de McDonalds en dan weer over het strand terug naar de camping. De lucht is inmiddels flink donker geworden...we douchen en daarna regent het zo nu en dan een beetje.
Zondag 9 februari,
Goed geslapen, het is droog gebleven! Heerlijk om buiten te kunnen eten en het busje een beetje op te kunnen ruimen met de deuren gewoon open....
We gaan eerst pinnen en boodschappen doen, we lopen ook nog rondje over de Farmers Market, maar dat is binnen een minuut gepiept:)
Boodschappen doen duurt altijd wat langer, die supermarkten hier zijn best groot...voor je alles gevonden hebt, de beste manier is toch maar langs alle gangpaden lopen, dat is toch het meest praktisch al hoef je niet zoveel...
Daarna rijden we verder omhoog via de SH1 eerst en later de afslag naar de SH12, we rijden langs de Westkust.
Het is een beetje saaie route, een heel stuk zelfs zo plat als thuis....het is ook erg druk op. De weg, we staan zelfs even in de file, we zijn nu trouwens in de regio Northland aangekomen.
In Matakohe gaan we van de SH12 af en rijden naar het Kauri museum, we hebben van veel mensen gehoord dat we dat museum zeker moeten bekijken! Het is inderdaad een prachtig museum, het staat in het teken van de grote dikke Kauri boom, daar zijn hier vroeger erg veel van gekapt....teveel...het is prachtig hout en werd voor veel dingen gebruikt, ideaal voor scheepsmasten, kano's, maar ook prachtige meubels, gebruiksvoorwerpen etc. Het hele proces wordt hier uitgebeeld in oude foto's, maar ook in echte displays, er staat zelfs een grote oude stoomzagerij in actie. Naast de Kauri boom wordt er ook veel over verteld over de eerste Europeanen die zich hier vestigden, allemaal prachtig uitgebeeld met aangeklede poppen, ingerichte kamers, ook een hele uitstalling over hoe de eerste melkmachine werkte...er komt zelfs "echte" melk uit de nepkoe....
Er is ook een hele kamer ingericht met gum voorwerpen, dit gum werd getapt uit de Kauri boom en er werden prachtige dingen van gemaakt, het is een soort hars wat uit de boom sijpelt als de schors beschadigd is of wordt.....er lag dus ook veel gom, per ongeluk, onder de bomen en onder de grond. Toen de bovengrondse gom schaars werd begonnen ze dus dat ondergrondse gom op te graven. Het werd niet alleen voor de sier gebruikt, de Maori kauwden erop en gebruikten het om vuur te maken, de pioniers gebruikten het voor bv de aanmaak van verf, als tandprothesen en voor linoleum.
Buiten staan ook nog gebouwen, het oude postkantoor, schooltje en de oude kerk met prachtige rozentuin. Even verderop staat trouwens de nieuwere bakstenen kerk van nu.....we lopen er even heen, als je binnen wilt kijken moet je achterom staat op de voordeur....en zo komen we dus door de consistorie de kerk binnen....heel grappig dat dit zomaar kan...
Er omheen ligt een mooie begraafplaats. We drinken nog koffie in het café en kijken achter de school naar een levende kauri boom......die moet nog heel wat jaren groeien voor het zo'n dikke is als de bomen die we in het museum hebben gezien....
Dan gaan we verder rijden, voorbij Dargaville komen we in het gebied waar de echte dikke Kauri nog staan, net voor het Trouson Kauri Park slaan we af naar een Top10 camping. Etienne is niet fit en het begint ook een beetje te regenen, dus doen we verder rustig aan. Morgen maar eens bij de dikke kauri kijken! We gaan nog wel even tokkelen later, dat kan hier op de camping bij de rivier, erg leuk en het ging best hard! We kwamen erop toen we onze grijze overbuurvrouw ineens voorbij zagen schieten op dat ding.....
Verder kwam er nog een Aziatische groenten mevrouw langs....met een auto vol organische groente en weegschaal op de achterbank, ze klopte bij elke camper aan en deed goede zaken! Eten kunnen we buiten, de picknickbank onder de achterklep....het regende gelukkig niet hard. We gaan vroeg slapen.
Maandag 10 februari,
De dag begint al goed...met zon! We zitten lekker buiten te ontbijten, op de picknickbank, aan het snelstromende riviertje.
Daarna rijden we naar het Trouson Kauri Park, dichtbij de camping. Hier staan nog Kauri bomen, de oudste hier is 1200 jaar. Bij het begin van het wandelpad staat een sproei installatie om je schoenen mee te ontsmetten, er zijn ook borstels waarmee je de schoenen schoon moet maken..ze zijn hier erg bang voor besmettingen, de Kauri zijn blijkbaar best teer....je mag ook beslist niet van het voetpad af, niet op de wortels van de bomen lopen!
Het is een prachtige wandeling door een prachtig bos met best heel veel van de reuzenbomen, wat zijn ze hoog en dik! Geweldig om te zien! Die van 1200 jaar heeft een diameter van 3,5m.. de takken beginnen pas op 7,5 meter...
Niet te geloven dat hier vroeger, voordat ze massaal gekapt werden (tussen 1800 en 1900), een miljoen hectare van deze bomen stonden, wat een pracht gezicht zal dat zijn geweest! In de oude dikke bomen groeien ook allemaal varens etc, het is hier regenwoud, dus erg nat en groen en daardoor leeft er van alles, waaronder veel bruine kiwi's!
Gisteravond was er nog een begeleide wandeling vanaf de camping geweest om o.a. kiwi's te spotten...maar ze hadden er geen gezien...
Na de wandeling rijden we verder richting Omapere aan de kust, we komen door het Waipoua Forest, 24 km door het bos, met heel veel korte bochten....het is goed opletten hier, de weg is erg smal. Er staan nu trouwens gewoon Kauri bomen aan de kant van de weg! We rijden op gegeven moment tussen 2 van die reuzen door in een bocht. In dit bos staan trouwens de oudste en dus dikste Kauri's maar wij zijn nog onder de indruk van die van 1200 jaar:)
Aan het einde van "de slalom tour" zien we de kust, een prachtig gezicht...we stoppen om een foto te maken en raken aan de praat met een Porsche rijder, met open dakje, hij geeft ons de tip om naar een andere lookout te gaan voor nog mooiere views. Het is aan het einde van de Signal Station Road net voor Omapere. Het is er echt prachtig, mooi uitzicht op de Tasman Zee, woeste golven op de kust, voor Omapere liggen grote zandduinen, ook een prachtig gezicht. De zon komt er ook steeds meer door en dat levert mooie plaatjes op! (Mijn fotostand staat nu op 15539.....Etienne iets van 14000.....hahaha dat wordt verplicht foto's kijken.....wie heeft er zin om langs te komen?:))
In Omapere doen we het, fleurig geschilderde, openbare toilet aan en zien dan zowaar een jetty.....dat is lang geleden...dus even de jetty opgelopen, dit is een bijzondere trouwens, hij eindigt met trappen het water in...dat hebben we nog nooit eerder gezien!
We rijden verder, we rijden nu langs de Hokianga Harbour, dit gaat een heel eind landinwaarts, eigenlijk zijn het ook een soort fjorden.
We stoppen daarna bij de Kouto Boulders, ze zijn vergelijkbaar met de Mouraki Boulders op het Zuidereiland, alleen zijn we hier niet samen met bussen Japanners, we zijn hier helemaal alleen en de boulders zijn eigenlijk veel mooier! We hebben wel mazzel dat het laagwater is, alleen dan kun je er naar toe lopen. Na dit uitstapje rijden we verder op de SH12 door tot Rawena. Hier gaat de ferry naar de overkant van "de Harbour" naar Kohukohu. De ferry is net vertrokken dus zetten we het busje vast in "the lane" en gaan nog even door Rawena lopen, het is een bijzonder en apart dorpje...veel oude gebouwen..er hangt een apart sfeertje...er staat een mooie oude kano voor de oude apotheek, als we er foto's van maken komt er een bijzondere man bij staan, een oude hippie, hij is net terug uit Nepal...woont hier en is erg begaan met de oude kano en heeft er hele verhalen over!
We gaan daarna bij het mooie café, op palen, aan de waterkant nog een kop koffie drinken en dan komt de ferry er al aan! We smeren nog zonnebrand op, de zon is nu echt heel fel geworden!
Ons busje staat helemaal voorop de boot, de handrem er goed op:)
We zitten net van "zouden we eruit mogen"....als de ferryman langs komt, of we ook Orka's willen zien? Wat blijkt, 2x per jaar komen hier Orka's voorbij.....en net vandaag zwemmen ze dus naar binnen met hun kleintjes, ze blijven dan een paar maanden aan het einde van de Hokianga Harbour en zwemmen daarna weer naar buiten naar de open zee! Wat een wonder dat we dit vandaag mee mogen maken (je hebt gelijk Tamme...we beleven heel veel..) dat we net op dit tijdstip ook de ferry hebben..
Het is een pracht gezicht, ze komen steeds even boven water, we zien ze best goed, het zijn er volgens ons 8, 2 groepjes van 4.
Als de ferry gaat varen, komen we echt heel dichtbij ze, ze zwemmen mooi met ons mee en zijn best vaak boven water, de kleintjes zijn ook erg leuk! Het zijn natuurlijk de grootste "killers"...maar ze zien er zo erg onschuldig uit. De ferry man, een van oorsprong Antwerpenaar trouwens, vertelt dat je soms ziet dat ze een grote vis of dolfijn in de lucht gooien als een frisbee om daarna op te eten...
Het was dus een bijzonder ferry tochtje, het duurde ongeveer 20 minuten die overtocht. Aan de overkant staan allemaal mensen ook te kijken, een hele schoolbus vol kinderen in uniform staat aan de kant. Wij kunnen nog een stukje met de Orka's meerijden....we stoppen een stukje verderop ook nog een keer in een dorpje, op de plaatselijke jetty (alweer eentje) zien we ze nog een keer voorbij komen! Een vrouw staat daar al 2 uren te wachten, ze had het nieuws al gehoord van vissers.
Etienne vindt dat we het met een ijsje moeten vieren en daarna gaan we verder naar Ahipara. We komen alweer door een bos, het Northland Forest Park. Het is vandaag weer een prachtige route, schitterende landschappen met groene heuvels en veel bos én natuurlijk de prachtige uitzichten op de Hokianga Harbour.
In Ahipara komen we weer bij de Tasman Zee terecht, het is hier hét surfparadijs, vanuit de hele wereld komen ze hier surfen. We checken in bij de Kiwi camping en vragen voor morgen naar de excursie naar Cape Reinga, de mevrouw van de camping belt even en het is geregeld! Dat is erg mooi want je kunt zelf ook naar Cape Reinga rijden maar dan moet je 2x dezelfde weg, het is veel leuker om over het strand ook te rijden, over de Ninety Mile Beach, maar dat mogen we niet met de camper!
De Ninety Mile Beach is trouwens helemaal geen 90 miles maar slechts 64 miles (103 km).
Cape Reinga is ook niet helemaal het uiterste puntje van het Noordereiland, maar de Surville Cliffs, die liggen 4 km hoger maar zijn slecht bereikbaar en daarom staat Cape Reinga bekend als het noordelijkste puntje van NZ.
Wij lopen vanmiddag nog een eind over de Ninety Mile Beach, het zand is inderdaad stevig genoeg om over te rijden, we zien een aantal 4WD lekker "skeuren" over het strand....er zijn natuurlijk surfers, we zien ook surfschooltjes in actie. De golven zijn erg mooi, het waait flink, dus het losse zand jaagt over het strand.....er liggen ook weer mooie schelpen en een zeester. Het stuk strand is hier trouwens altijd mooi beschut door de landtong die aan Ahipara hangt.
Na deze mooie strandwandeling gaan we eten maken op de BBQ bij de keuken en eten buiten bij de camper.
Alweer een dag voorbij en we zullen nog lang nagenieten van de bijzondere ferry tocht van vandaag!
Dinsdag 11 februari,
Om 8.30 staan we klaar voor de "Sand Safaris" bus. We zijn met z'n zessen van de camping, er zijn nog 2 oudere NZ echtparen die meegaan.
Het is bewolkt weer, we hadden zelfs een paar drupjes regen...maar hier in het Noorden kan dat zo weer omslaan in zonnig weer en dat was gelukkig ook zo! We rijden eerst naar Kaitaia, hier stappen nog een paar mensen in, de bus is lang niet vol.
We rijden daarna eerst via de verharde weg richting Cape Reinga. De chauffeur is een local en vertelt heel veel over de omgeving en de geschiedenis etc, erg leuk! We weten nu echt alle ins en outs van de Kauri boom en veel over "the Far North".
Onze eerste stop is bij een camping aan een prachtige baai tegenover Mount Camel, een foto en sanitaire stop en weer verder..
Op een gegeven ogenblik wonen er bijna geen mensen meer langs de weg, maar er is nog een Maori nederzetting met kerk, schooltje én supermarktje met de beste ijsco's van het Noorden vertelt de chauffeur.....helaas voor ons gaan we er niet heen:) hahaha grapje...we gaan natuurlijk wel....en zo staan we om 11.00 uur al aan een dikke "hokey pokey" schepijs, dat is een typische ijssmaak voor NZ en het is heerlijk. (Dat wisten we allang...)
We zijn niet de enige bus die hier stopt....ze stoppen allemaal, ik heb de bussen geteld, er waren 7 onderweg vandaag en we kwamen elkaar steeds wel tegen, maar hadden geen last van elkaar, vaak waren wij ergens het eerste....
Maar prachtig natuurlijk voor zo'n klein dorpje, wat een omzet maakt dat winkeltje!
Daarna rijden we langs de Rarawe Beach, hier ligt heel fijn wit zand, White Silica Sands, nu wordt het beschermd, vroeger werd het gebruikt om glas van te maken.
Een stukje verder kunnen we zowel de Tasman Zee als de Stille Oceaan tegelijk zien, het hele schiereiland is natuurlijk maar heel smal, je kunt zo oversteken... Soms maar 10 km.
Dan arriveren we bij Cape Reinga, we lopen door een prachtige poort heen, omdat de wind erdoor heen "fluit" is er prachtige "muziek" in de tunnel/poort.
Het is hier dus bijna het noordelijkste puntje van NZ en ook een erg bijzonder plekje, de Maori geloven dat de geesten van hun doden hier het land verlaten terug naar hun oerland Hawaiki. Bij een oude boom, onder aan de kaap, verlaten de zielen het eiland en duiken in zee.
We lopen het voetpad naar beneden en zien de vuurtoren al staan, ook zien we meteen hoe het water van de Tasman Zee (groen) en het water van de Stille Oceaan (blauw) tegen elkaar aan botsen en zich vermengen. Het is een prachtige rustige, zonnige dag vandaag, dat is natuurlijk fantastisch maar voor het natuurgeweld hier op het "puntje" is een stevige wind natuurlijk ook mooi! We zien nu wel heel goed hoe de "kleuren" bij elkaar komen. We klimmen eerst de heuvel op en hebben een prachtig uitzicht, beide kanten op, links ligt het gebied waar Abel Tasman als eerste aan kwam, voor ons zien we de Three Kings Islands, alleen op dagen als vandaag, rustig en helder, te zien! Rechts zien we de mooie vuurtoren op Cape Reinga, nog verder naar rechts ligt het échte noordelijkste puntje.
We maken natuurlijk weer foto's, we kunnen een uur rondlopen, daarna gaan we weer in de bus en rijden, een kort stukje, naar Tapotupotu Bay, een prachtig beschut plekje aan de Oostkust, Stille Oceaan dus. We mogen zwemmen als we willen en krijgen hier een lunch. Het is er heerlijk in het zonnetje. Hier is ook het laatste fatsoenlijke toilet, we rijden daarna naar de Westkust en blijven hier verder op het strand. We gaan eerst naar de Te Paki Stream, hier is de doorgang naar the Ninety Miles Beach, de bussen rijden door het water van the Stream, het is best gevaarlijk, als je niet goed weet waar te rijden zit je zomaar vast vertelt de chauffeur, er is veel drijfzand...
Hier in dit stukje staan ook hoge zandduinen en daar kun je mooi van af glijden! Dus parkeert hij de bus, net als alle andere bussen, worden er surfboards of sleetjes onder uit de bus gehaald en kan het feest beginnen. Wij hebben alleen surfboards en je moet op je buik op dat ding van de zandduin af....ik geloof het wel, zoals veel met mij, maar Etienne klimt natuurlijk de steile duinen omhoog en komt zo snel naar beneden suizen dat ik er maar 2 foto's van kan maken:) hij had wel het zand net nog in de ogen.....
Sommige mensen komen echt heel raar terecht aan het einde, een Amerikaan komt écht letterlijk op de kop in het zand terecht.....
De buschauffeur is de kampioen, hij komt zo hard naar beneden dat hij nog wel 15 meter door het slik doorschuift.
Daarna rijden we de Ninety Miles Beach op, het is prachtig om langs de zee te rijden, links de mooie duinen, rechts de mooie golven, echt prachtig!
We kunnen vandaag ook het hele stuk over het strand, soms moeten ze eerder terug naar de verharde weg omdat de condities slecht zijn, vandaag is het een prachtige rustige dag op het strand. We stoppen bij een "hole in the rock" rots in de zee voor foto's en zien wilde paarden in de duinen, hij vertelt over de vissen, vogels en schaaldieren, we zien The Bluff, hier kun je naartoe lopen bij eb, bij vloed is het een eilandje....
Het is een prachtige tocht en het is jammer dat we de hoofdweg weer opgaan, we rijden nog een stukje door het grote productiebos, en komen uit net voor het Ancient Kauri Kingdom....
Hier moeten de bussen verplicht gewassen worden en moeten/mogen wij zolang in de, dure, shop en cafetaria doorbrengen. De chauffeur zegt ook gewoon dat ze er erg duur zijn....maar het is wel leuk om er even te kijken, ze hebben meubels van swamp Kauri hout en een hele mooie trap naar de bovenverdieping van prachtig Kauri hout.
Daarna rijden we terug via Kaitaia, hij geeft onderweg ook nog toeristische tips, welke wegen leuk zijn, waar je goed kunt eten.....
Iedereen wordt terug gebracht, ook de mensen die vanochtend al in de bus zaten, we zien dus ook nog plekjes van Ahipara die we nog niet kenden.....als laatste stappen wij uit op de camping. Het is prachtig weer, dus drinken we wat in het zonnetje, we eten buiten en lopen, na een douche, zelfs nog een keer naar the beach om de zon onder te zien gaan.....én naar een auto die vast komt te zitten....gelukkig zijn er meerdere auto's en hebben ze allemaal wel een sleepkabel hier!
Het was een leuke dag en het is zeker de moeite waard om met zo'n bus te gaan, leuker dan zelf alleen via de hoofdweg rijden, je krijgt zoveel informatie en het is fantastisch om over het strand te rijden!

Woensdag 12 februari,
Als we wakker worden is het bewolkt, tijdens het ontbijt begint het te regenen en we gaan met regen de camping af. We gaan eerst tanken en een paar boodschapjes doen in Kaitaia en rijden dan via de SH10 richting Bay of Islands. Het is weer een prachtige route, al is het eerst wel wat bewolkt en soms een buitje...we rijden langs veel beaches en die zien er toch net even wat mooier uit in de zon....
We rijden door plaatsjes als Cable Bay, Coopers Beach, bij Whangarna gaan we van de SH10 af en maken een scenic uitstapje langs de kust. Eerst kijken we in Whangaroa, hier is het een drukte van belang met mensen die hun bootje te water laten. Daarna stoppen we bij Tauranga Bay, hier begint het al dat er allemaal eilandjes voor de kust liggen. Een stuk verder gaat de weg flink omhoog en dat brengt altijd mooie uitzichten met zich mee, ook nu, we zien de prachtige kust met de verschillende eilandjes ervoor liggen, de zon komt er nu ook bij! De prachtige groene heuvels reiken tot in de zee, schitterend gezicht.
We stoppen ook nog bij Matauri Bay, hier ligt het schip de Rainbow Warrior "begraven", op een heuvel staat een monument, het schip van Greenpeace was immers in Auckland gezonken....later bleek dat het door de Franse veiligheidsdienst is opgeblazen.....het schip is daarna hier naartoe gekomen en ligt hier in zee. Het is een beetje een raar strand...je kunt er bijna niet opkomen...aan beide kanten is een camping met blijkbaar alleen maar vaste plaatsen....er staan hele oude caravans en het ziet er allemaal een beetje uit of ze je er ook liever niet hebben.....
Dus rijden we terug naar de SH10 en drinken koffie aan de snelweg, ergens net voor Kerikeri. Daarna rijden we naar Waitangi, naar de Waitangi Treaty Grounds. Eerst komen we nog een waterval tegen! Dat was ook alweer even geleden......deze Haruru Falls zijn het mooist bij eb, dan vallen ze het diepst...we hebben geluk, het is eb! Ze zijn erg mooi, je kunt er boven staan en zowat overheen lopen. Daarna rijden we "achterom" naar de Treaty Grounds, we gaan langs de golfbaan over de gravelweg, normaal gesproken kom je over de mooie eenrichtingsbrug aanrijden, wij moesten nu dus ook even zoeken naar de ingang:)
Hier op dit terrein is op 6 februari 1840 het Waitangi verdrag getekend tussen de Britten en de Maori. Elk jaar op 6 februari is het nog steeds een Nationale feestdag, wij hebben daar niks van gemerkt die dag, alles was gewoon open....de scholen enzo waren wel dicht, we vroegen ernaar die dag bij de benzinepomp en die man vertelde dat het bij hen in de stad totaal niet leefde, er waren helemaal geen activiteiten. In andere plaatsen weer wel...hier in het Waitangi National Reserve wordt op 6 februari elk jaar er natuurlijk bij stil gestaan en laten ze o.a. de 36 meter lange oorlogskano te water! Het is een gigantische kano, gemaakt uit 3 Kauri bomen, prachtig bewerkt natuurlijk!
Wij gaan eerst naar het Maori ontmoetingshuis, de Marae, voor een Maori voorstelling. We moeten buiten wachten en iemand van onze groep moet chief worden, daarna komen de krijgers naar buiten en moet onze chief ervoor zorgen dat zij weten dat we in vrede komen. Dat is een leuk spektakel met die brullende en springende krijgers...Daarna mogen we naar binnen, de schoenen moeten uit. Het is een prachtige zaal, met schitterend houtsnijwerk. We krijgen daarna een voorstelling met zang en dans te zien, het is prachtig en iets professioneler dan laatst in het Maori dorp in Rotorua.
Daarna gaan we naar het visitor centre, geopend door prins Charles, en wachten hier op de begeleide tour over het terrein. We hebben een Maori gids en we krijgen een flinke portie geschiedenisles voor de kiezen, het is erg interessant en hij vertelt het ook met goede dosis humor erbij. Het is allemaal teveel om hier op te schrijven...we hadden al eerder gehoord en gelezen dat er een verschil zit in de Engelse tekst van het verdrag en de tekst in het Maori....onze gids weet het goed uit te leggen. De angel zat 'm ook in het Britse gezag die alles wilden beheersen, de Maori en de Europeanen hebben vanaf het begin prima kunnen samenwerken en handelen, ze hadden een prima leven samen. Lees het allemaal maar eens na op Internet, maar ook vanuit het oogpunt van de Maori en niet alleen vanuit het Britse...
Lees dan ook eens het verhaal over de 2 vlaggen, NZ heeft namelijk 2 nationale vlaggen!
We lopen dus met de gids over het terrein, zien de vlaggenmast met de 3 vlaggen, ook de Britse natuurlijk.
Aan de overkant ligt het plaatsje Russell, dit was vroeger de hoofdstad, hier schijn je nog de kogelgaten in de kerk te kunnen zien van de aanval van 1845 in de Northland-oorlog, de stad werd verder op enkele gebouwen na verwoest...
We zien nu een prachtige rustige Bay of Islands met een groot cruiseschip en allemaal kleine bootjes in de stralende zon. Tegenover de vlaggenmast staat het huis van James Busby, een Britse gezant van het "goede soort", de Maori eren hem nog net zo als hun overleden chiefs!
Wat is het hier toch een verschil met de oorspronkelijke bewoners van Australië.....die blijven maar in hun eeuwenoude (of nieuwe.....alcohol etc.) dromenland hangen....de Maori zijn trotse, heldhaftige mensen, toen en nu. Ze zijn veel minder kort in "hun" land, ze zijn ook emigranten in NZ, wellicht dat dit ook een rol speelt als je de vergelijking maakt met de aboriginals.
Na de tour lopen we zelf nog even rond en gaan dan een camping zoeken. We komen terecht op het Beachside Holidaypark in Paihia, we hebben uitzicht op de Bay en hebben meteen al een gesprekje met de achterburen, een NZ echtpaar met tent en boot.
We moeten wel eerst het busje onder handen nemen want de zoutpot heeft blijkbaar open gestaan....het stond in een kastje maar alles zit nu onder het zout....dus vegen en uitkloppen...
Daarna eten we buiten met uitzicht op het water en de vele bootjes. Als we later uit de douche komen, komen we nog mensen van gisteren van de bustocht tegen, Norm en Louise:) een bijzonder stel op huwelijksreis, met rieten hoedjes op, zij zitten hier in een cabin. We kijken de folders na wat voor opties er zijn om morgen met een boottochtje mee te gaan, die zijn er genoeg.....Mischa zijn "tippie" zit er ook bij....zwemmen met de dolfijnen.....we zullen zien op welke boot we morgen nog terecht kunnen..
Louise ging zeker zwemmen met dolfijnen, had al geboekt...ze heeft een "to do" lijstje....daar stond "trouwen" op, dat was nu klaar, nu het volgende punt..."dolfijnen".....

Donderdag 13 februari,
De zon schijnt al als we opstaan, de buren naast ons gaan zelfs al voorzichtig "te water", de Bay in...het is vast niet warm aan de geluiden te horen....
We ontbijten en gaan dan naar Paihia, we lopen eerst naar het kantoor van de Explore rederij, we kunnen nog mee op de "Discover the Bay" tour van 13.30!
Daarna lopen we naar de wharf en kunnen meteen mee op de voetgangersferry naar Russell, we zitten lekker buiten op de "Happyferry"...naast ons zitten 2 oudere, gezellige dames uit Auckland, die zijn nog vol van hun boottocht gistermiddag, ze hadden dolfijnen gezien maar mochten er niet mee zwemmen omdat er kleintjes bij waren...
De ferry duurt maar een kwartiertje en is een mooi tochtje.
In Russell aangekomen gaan we eerst bij de oude kerk, Christ Church, kijken. Dit is één van de weinige oude gebouwen die bespaard zijn gebleven in de oorlog, in 1845, tussen de Maori en de Britten. De kogelgaten zitten wel in de kerk, die zijn inderdaad duidelijk te zien! Op het mooie oude kerkhof erom heen is ook het graf van Hone Heke, de heldhaftige chief die tot 4 keer toe de Britse vlag omgezaagd heeft in Russell.
Die vlaggenmast zien we ook staan, hoog op de heuvel, net als een Franse Missiepost, het oude hotel wat bespaard is gebleven én nog steeds hotel is! We lopen dus een rondje door Russell, bedenken wat zich hier allemaal heeft afgespeeld....ze noemden het hier "The Hellgate". Wij drinken er nu rustig een koffie en daarna gaan we met de ferry, nu geen Happy maar een blauwe, terug naar Paihia.
We halen onze fleece uit het busje, het is helemaal dichtgetrokken en dat is op de grote boot vast fris.
Op weg terug naar de wharf/pier eten we nog wat, ook maar weer een hokeypokey ijsje....kijken in winkeltjes...en dan gaan we de boot op.
Die boot is lang niet vol trouwens...we zitten helemaal bovenop en hebben een prachtig uitzicht én de zon komt er ook weer door! Dus maken we ook nog graag gebruik van de zonnecreme aan boord...de kapitein zegt met klem dat we ons moeten insmeren:)
Hij vertelt sowieso heel veel. Eerst gaan we weer naar de overkant...weer naar Russell, hier komen nog wat mensen aan boord. Daarna beginnen we aan de tocht door The Bay of Islands, 144 eilanden in totaal...die gaan we natuurlijk niet allemaal zien.
Wat we meteen al zien zijn dolfijnen! Een hele groep, maar ook een kleintje erbij en dus mag er niet mee gezwommen worden. Het is een prachtig gezicht maar ze doen niet aan acrobatiek helaas...de kapitein vertelt dat ze een hersenhelft "uit" kunnen zetten, "net als politici" zegt hij erbij:) ...ze slapen dan als het ware, zwemmen wel, maar zijn dus niet zo actief om in de lucht te springen....dat is jammer..
Nadat we een poosje naar ze gekeken hebben, het kleintje was erg leuk, varen we weer verder. Bij sommige eilanden vertelt hij wie de eigenaar is, dat zijn dus privé eilanden, schitterend....eentje heeft zelfs een helikopter in de tuin staan!
We varen niet alleen in de beschutting van the Bay maar gaan ook de open oceaan op, dan is het meteen een stuk frisser en goed dus dat de fleece mee is! We gaan naar The Hole in the Rock, dat is een rots met een gat erin.....het is wel een mooi plaatje...we kunnen er vanwege de wind en tij niet doorheen varen maar hij gooit de boot in de achteruit en dan kunnen we er wel een heel stuk invaren, het waait er ontzettend!
We zien ook nog de oude vuurtoren aan de overkant, de hele kust is prachtig hier! Daarna gaan we terug naar the Bay en komen bij het grootste eiland en hier gaan we aan wal. Het is het Urupukapuka Island in de Otehei Bay. Hier krijgen we een Maori welkom, zang dus en kunnen we daarna aan een paar activiteiten mee doen als we willen.....we gaan kijken bij de demonstratie over typisch Maori food.
We krijgen uitleg over de verschillende soorten vis die er liggen en we mogen proeven, de schaaldieren zijn heerlijk...ze laten ook zien hoe ze hun brood bakken of eigenlijk frituren....het smaakt een beetje naar oliebollen...
Daarna lopen we nog een stukje en dan moeten we al terug naar de boot. We hoopten op nog een keer dolfijnen maar dat gebeurt niet...we varen terug, gaan weer via Russell en zijn net op tijd terug op het parkeerterrein...anders hadden we ook nog bekeuring gehad.....
We rijden daarna naar dezelfde camping als gisteren, staan nu wel op een ander plekje....we eten buiten en treffen Norm en Louise...ze heeft niet gezwommen met de dolfijnen...terwijl zij nog wel een tour hadden die daar hélemaal op gericht was...ze hebben dus wel meer dolfijnen gezien maar zwemmen zat er niet in omdat er steeds kleintjes bij waren. Dat is wel sneu voor haar, maar ze ziet er al mogelijkheden in:) probeert Norm zover te krijgen dat ze nog eens ergens naar toe gaan waar het kan.....
Wij gaan daarna douchen en gaan binnen zitten, het is alweer frisjes. Morgen rijden we verder naar beneden, het gaat erg hard nu, nog maar 7 dagen in het busje....
Vrijdag 14 februari,
Het is mooi weer als we wakker worden, maar later trekt het helemaal dicht.
We ontbijten en gaan dan op pad, de eerste stop is Kawakawa. Hier zijn de prachtige openbare toiletten van meneer Hundertwasser, dit was een Oostenrijkse architect en kunstenaar, hij leefde van 1973 tot zijn dood in 2000, hier in Kawakawa. Hij heeft o.a. ook werk in Wenen en Osaka nagelaten. De toiletten zijn echt de moeite waard! Ook binnen in een toilet is het prachtig, hij gebruikte mozaïek en lege flessen en vrolijke kleuren, leuk om te zien!
Even verderop ligt het historische treinstation, ze rijden hier nog steeds elke dag een route met een oude locomotief en wagon, soms de stoomlocomotief, vandaag de diesel.
We kijken er even en krijgen meteen een rondleiding van een oudere meneer, hij vertelt erg enthousiast over wat ze allemaal nog van plan zijn, er is door de jaren heen ook al heel wat opgeknapt hier, ze hebben een paar rijke sponsoren gelukkig! Hundertwasser was ook sponsor, zijn boot staat hier trouwens nog bij het station.
Na de rondwandeling over het station en bijbehorende loodsen, rijden we verder richting Noorden. We gaan er nog een beach dag van maken, dat kan nu nog:)
We rijden dus via de scenic route langs de Oostkust en de Pacific, onze "Truus" maakt het nog meer scenic door er gravelwegen in te betrekken....inderdaad een stuk korter:) gelukkig zijn de gravelwegen hier in NZ een stuk beter dan in Australië!
We zien ook steeds de Poor Knights Islands voor de kust liggen, de beaches die we tegenkomen zien er allemaal prachtig uit, mooi wit zand, prachtige surfgolven, we komen langs namen als: Whale Bay, Matapouri Bay, Sandy Bay, Tutukaka......deze stranden zijn door National Geographic Traveller in de top 5 van mooiste stranden ter wereld geplaatst. Helaas hebben we niet echt een zonnige dag, dan waren ze vast nog mooier geweest!
We rijden door de plaats Whangarei en gaan daar naar de watervallen, een mooie wandeling gedaan daar, het zijn ook weer mooie watervallen! Hoeveel hebben we daar wel niet van gezien onderhand?
Whangarei is een grote stad, wij rijden door, gaan weer een scenic route rijden, nu langs Marsden Point, hier staat de grote en enige olieraffinaderij van NZ. De omgeving er omheen is prachtig, zoals het plaatsje One Tree Point. De raffinaderij heeft een visitor centre, het is er erg mooi ingericht, ze hebben het hele complex in miniatuur nagebouwd en hebben een film en allerlei informatie, van hoe olie uit de grond komt tot het proces in de raffinaderij. Erg interessant, maar teveel om allemaal te lezen en te onthouden:) we waren ook een beetje moe van alle gravelwegen en bochten....dus gaan we daarna in Waipu naar een camping aan the beach! We zien zelfs aan de overkant de raffinaderij liggen....gelukkig in de verte. De kleine camping is echt mooi, rustig en tegen een natuurgebied aan waar niet overheen gelopen mag worden, zeg maar een stukje kwelder en duinen tot aan het strand. We kunnen vanaf de camping met een soort pontje over het water en vanaf daar mogen we lopen. Het is een grappig pontje, je moet aan het touw trekken om de "boot" te laten bewegen. Dit strand is ook prachtig, lang en breed en er liggen weer prachtige schelpjes.....dus weer de broekzak vol:)
Er zijn geen surfers en slechts een paar zwemmers in de verte.
Etienne doet ook nog een poging tot zwemmen, maar het is veel te koud...
We lopen terug naar de camping via een voetpad nu, dit pad mag ook over gelopen worden van de natuur reserve, het eindigt vlakbij de camping, alleen moet je nog een stukje "wadlopen" ...
Wat ligt deze camping ook weer prachtig, met dat duingebied ertussen en dan het strand. Bijkomend voordeel is ook dat het daardoor niet zo hard waait, we zitten mooi beschut en kunnen dus nog heerlijk dingen doen met de deuren van het busje open, maar we horen de branding heel goed! De zon kwam er ook nog door toen we hier aankwamen en we moesten dus ook nog in de zonnebrand! We eten lekker buiten, maken de schelpen schoon, zelfs na het douchen kunnen we nog buiten zitten!
We hebben ook maar eens de reispapieren erbij gehad, even kijken of de data die we in het hoofd hebben ook echt kloppen....we hadden alles nog goed op een rijtje:)
Zaterdag 15 februari,
Heerlijk geslapen met de branding op de achtergrond en de zon schijnt alweer!
Als we aan de picknicktafel zitten te ontbijten komt de buurman een praatje maken. Zij zijn 7 jaren geleden van Engeland naar hier verhuist en hebben geen spijt! Hij vraagt waar we naartoe gaan vandaag en als hij hoort dat we naar Auckland gaan zegt hij "dan treffen jullie het wel...." Het zal er erg druk zijn, er is een concert van Eminem én het is Chinese Lantaarnfeest én er is een landen-rugby toernooi...oh...
De camping die ik in het hoofd had zit dichtbij het rugby stadion....maar even bellen dus én we hebben geluk..de mevrouw aan de telefoon zegt dat we het laatste plekje kunnen krijgen, dat komt vast ook omdat ik zei dat we 5 nachten blijven....
Dus dat is geregeld, dat is wel erg mooi want deze camping zit dichtbij openbaar vervoer naar het centrum!
Daarna gaan we dus richting Auckland, we rijden eerst nog een stuk via de kust, zien nog prachtige stranden, daarna via de SH1 vanaf Kaiwaka op de weg die we vorige week omhoog zijn gereden, nu dus omlaag. We zien in Wellsford weer de dierenfiguren gemaakt van golfplaten, we rijden in Orewa weer langs het strand waar we gekampeerd hebben. We gaan ook weer over de Aucklandbridge en Tourist Radio zegt dat deze geopend is in 1959... Ik had eerder ergens gelezen 1969.... Maar het zal wel 1959 zijn!
Het is best druk op de weg en "Truus" doet ook nog een keer gek......maar we komen goed aan bij de camping in Avondale! De mevrouw roept al "ah you are the lucky ones.." We krijgen ook meteen allemaal informatie over de trein en de bus die vanaf hier de stad ingaat....erg aardige vrouwen.
Op de camping staan allemaal tentjes met Eminem fans, in de cabins zitten de rugby fans...daar is het overdag stil...
We parkeren het busje op z'n plekje en gaan daarna de stad in, met de trein!
Op het station zien we al mensen die verkleed zijn...hoe dichter we bij het rugby stadion komen hoe meer mensen in de trein stappen in allerlei vreemde uitdossingen...we hebben aan boord een serie spidermannen, mexicanen, politieagenten, we zien buiten ook flinstones en zorro's lopen....als we de halte van het stadion bereiken loopt de hele trein leeg! Je kan in het stadion kijken en het zit helemaal vol met verklede mensen.
Wij stappen op de eindhalte uit, Britomart, vlakbij de Ferrywharf, hier om de hoek staan allemaal bussen van Ritchies (die doen ook vaak het schoolvervoer) deze bussen zijn ingezet om mensen naar het Eminem concert te brengen! Hele rijen jonge mensen, maar ook hele rijen bussen! Goed geregeld allemaal, er lopen ook allemaal mensen rond met folders over hoe je de evenementen van dit weekend het beste kunt bereiken!
Bij de Wharf is een gedeelte van het Chinese Lantaarnfeest, ze hebben hier vooral openlucht films en dingetjes voor de kinderen. We lopen rond en maken een rondje om de mooie Cruiseboot terminal, dat is gewoon een plastic soort feesttent met een betonnen vloer, maar ziet er erg mooi uit.
We drinken koffie en lopen een stuk door Queenstreet, de hoofdstraat. Daarna kijken we in het Albertpark, hier is het grootste gedeelte van het Chinese Lantaarnfeest, er staan overal lantaarns, in de vorm van dieren, koeien, schapen, giraffes, pinguïns, je kan het zo gek niet bedenken....een grote draak natuurlijk, de bomen hangen ook vol lantaarns en ook de fontein, die ze nu maar uit hebben gezet staat vol lantaarns.....Queen Victoria kijkt uit over het hele feest, zij heeft hier een mooi standbeeld. We gaan bij de info tent vragen hoeveel dagen het feest is, het blijkt morgen de laatste dag te zijn, als afsluiting is er een groot vuurwerk vanaf de Skytower! Het moet prachtig zijn om de lantaarns allemaal te zien branden...dus moeten we even uitvissen of er zo laat nog een bus of trein teruggaat..
Bij de info tent is trouwens ook een Nederlandse mevrouw, ze vraagt of wij uit Nederland komen? Ze spreekt niet zo heel gemakkelijk Nederlands meer, ze is hier al vanaf 1950 ....
Daarna lopen we nog een rondje door het park en besluiten dan dat we ook al wel op de Skytower kunnen gaan, het is een prachtige onbewolkte middag geworden...
Als we bij de tower aankomen komt er net iemand naar beneden springen:) dat kan hier ....van de toren springen, het zag er niet eens zo heel erg eng uit, je hangt tussen 2 kabels.
Daarna gaan we het gebouw ernaast naar binnen, hier is ook een hotel en een casino, het ziet er prachtig uit! We gaan met de roltrap naar beneden, moeten door een hele lange souvenirshop en kunnen dan kaartjes kopen voor de Skytower.
We kunnen meteen door naar de lift, in de lift is een stuk glas in de vloer, zo kun je mooi in de liftschacht kijken! We gaan eruit op level 51 en zitten dan op 186 meter, in de vloer zitten her en der glazen platen, het blijft apart om daar overheen te lopen:) we hebben een prachtig uitzicht over de stad, maar ook nog ver buiten de stad, je ziet zelfs de Coromandel Peninsula nog liggen.
Daarna gaan we nog hoger naar het Skydeck, dan ben je op 220 meter, level 60.
Je kunt daar de mensen zien die de sprong gaan maken of die de wandeling buiten om de toren doen, dat kan namelijk ook nog....ben je op level 51 dan kun je de springers voorbij zien komen....
Om het plaatje compleet te maken gaan we op 182 meter, level 50, een kop koffie drinken én op hoogte naar het toilet.
Je kan ook nog dineren op level 52, maar dan moet je wel reserveren en je mag vast geen korte broek aan...
Beneden aangekomen gaan we op zoek naar iets te eten, dat is de Burgerking geworden vandaag..
Daarna willen we met de trein terug naar Avondale maar die staat niet op het bord.....we vragen het aan een meneer met een hesje en wat blijkt, de trein rijdt niet, er worden bussen ingezet....het lijkt de NS wel..
Hij wijst ons de bus waar we in moeten....als de chauffeur de deur voor ons opent en wij "Avondale"?? vragen....zegt hij "nee"... Oh ...hij weet ook niet waar de bus wel komt...maar dan zien we de meneer in het hesje weer met weer iemand die hij de bus wijst....hij wijst nu een andere kant op:) wij daar ook maar heen...dan komen er 2 dames met hesjes en die praten alsof ze het allemaal precies weten, nu staan we op de goede plek, we moeten alleen nog 45 minuten wachten.....dan moeten we met de bus tot Morningdale en vanaf daar weer met de trein.....nou okee..
De bus komt precies 45 minuten later en gaat inderdaad naar Avondale, het is een leuke route, we komen nog langs het stadion en zien in die straat heel veel politie en heel veel verklede mensen in de kroegen...
We rijden ook nog langs de gevangenis, die ziet er een beetje uit als de van Mesdag in Groningen, oud met ernaast een nieuwer gedeelte, er staat trouwens op: "Correction Facility"....
De bus rijdt gewoon door na Morningdale..we kunnen gewoon blijven zitten tot Avondale....dus met wat vertraging komen we terug bij de camping! Bij de tentjes is alles stil, die zitten bij Eminem, bij de cabins is het een lawaai van jewelste....de rugby mannen zijn terug en hebben veel sterke verhalen en lol. We vermoeden dat het hier niet om 22.00 uur stil zal zijn:) oh ik hoor net dat het al 23.00 uur is.....gelukkig hebben we oordoppen en kunnen we morgen wel wat langer slapen! Straks komen de concertgangers natuurlijk ook nog terug...

Zondag 16 en maandag 17 februari,
Zaterdagnacht ging het lawaai de hele nacht door...wij hadden gelukkig oordoppen, andere Nederlanders vertellen dat ze helemaal niet hebben geslapen!
Zij hebben zich ook beklaagd bij de receptie....de mevrouw had verteld dat er 2 man security de hele nacht had rondgelopen....nou dan deden die waarschijnlijk gewoon mee..
We ontbijten aan de picknicktafel samen met onze Canadese buren, ze zitten nog in de jetlag, ze komen rauw uit Ontario met -20 en 2 meter sneeuw....
We vertellen hun nog wat tips en trucs en Etienne laat hen zien hoe hun toilet werkt...daar snapten ze zelf niks van.
Daarna kletsen we nog even met de Nederlandse buren en gaan dan op naar de bushalte, we nemen de bus in de hoop ook uit te vogelen hoe we vanavond terug kunnen. De buschauffeurs zijn hier altijd erg aardig, in Australië ook al, wat een verschil met Nederland, ze nemen de tijd om je dingen uit te leggen, waarschuwen je als je eruit moet etc. Ze hebben alle geduld met mensen die met geld betalen ipv pasje, echt super! Zo vertelt deze chauffeur ons waar de bushalte voor de terugweg is en dat daar de tijden in hangen. Wat ook erg leuk is dat iedereen die uitstapt de chauffeur bedankt! Echt iedereen doet dat, ook als ze achter uitstappen, dan hoor je "thanks driver" en de chauffeur "thanks mate" dat ga ik in Groningen ook invoeren:) ze zullen je raar aankijken...wij mogen niet eens vóór uit de bus stappen en als je zoiets roept van achterin denken ze vast dat je dronken bent.....
In de stad gekomen gaan we dus daar eerst kijken en zien dat we na het vuurwerk nog terug kunnen!
Dan gaan we even wat winkels kijken en lopen daarna naar de Wharf, hier ligt een groot cruiseschip én het is de Oosterdam van de Holland-America lijn! Leuk zo'n grote boot met fier voorop de Nederlandse vlag!
We kopen eerst kaartjes voor de Harbour Tour en maken daarna foto's van de cruiseboot.
Om half 2 vertrekt onze rondvaartboot, we zitten mooi bovenop in het zonnetje, het is weer een prachtige zonnige dag vandaag, strakblauwe lucht!
Het is een prachtig vaartochtje door de haven, we varen langs verschillende dingen en onder de Auckland Bridge door natuurlijk, die is toch echt in 1959 geopend horen we. De kapitein vertelt van alles onderweg, erg interessant! We komen b.v. langs de marinebasis waar vandaag ook een marineschip uit Zuid Korea ligt, leuk om te zien, later zagen we de matrozen door het centrum lopen, mooie witte pakjes, ze gingen sushi eten...
We komen langs een oude vuurtoren die in het water staat, zien de haven waar alle nieuwe auto's aankomen, zien de suikerraffinaderij, het suikerriet komt uit Australië. We zien de gigantische jachthaven vol plezierboten, in NZ worden veel boten gebouwd vertelt de kapitein, ook voor de export.
We stoppen nog even bij het vulkaan eilandje, maar om er voor 10 minuten af....wij blijven lekker zitten en Etienne haalt koffie, ik raak met de oude meneer naast me aan de praat, een oud militair uit Australië, hij had gediend in Indonesië, had daar veel met Nederlanders te maken natuurlijk...zij kwamen nu van de Oosterdam en vonden het een prachtig cruiseschip.
We komen daarna een cruiseschip tegen...die vaart net de haven binnen en deze kennen we, hebben we eerder gezien, The Voyager of the Seas. Leuk om er zo dicht bij langs te varen. Als we later met onze rondvaartboot weer willen aanleggen kan dat nog even niet...alle ferryboten liggen ook te wachten, door de beweging van het cruiseschip, die maakt door het zijwaarts manoeuvreren een gevaarlijke stroming, moet iedereen even wachten.
Dit cruiseschip is trouwens pal voor het Hilton hotel gaan liggen....dat is ook wat, heb je een dure kamer met balkon uitzicht op de Wharf....ligt er ineens een schip voor je neus...
Het was echt een prachtige vaartocht en we hebben weer veel gehoord en gezien.
Daarna lopen we naar het andere gedeelte van de haven, hier zit het maritiem museum, hier liggen mooie oude boten en ook de hele grote wedstrijdzeilboten. Je kunt er prachtig langs de mooie boten wandelen, er zijn leuke speelplaatsen voor kinderen, leuke restaurantjes en kroegjes, de visafslag en de fish and chips shops zijn hier ook! We moeten over een brug die net na ons open gaat, er komen een aantal grote zeilboten doorheen. Verderop hebben ze leuke zitjes en een groot scherm waarop het rugby toernooi te volgen is. We weten inmiddels dat het teams uit NZ en Australië zijn en ze spelen een snellere wedstrijd met 9 tegen 9, het ziet er inderdaad snel uit. De tribunes zitten weer vol verklede mensen, we zagen ze vanochtend onderweg ook alweer...en op de camping ook al natuurlijk.
Er is verderop bij de fleurig geschilderde oude silo's, die allemaal weg gaan hoorden we van de kapitein, nog een marktje en er zijn een heleboel mensen buiten aan het stijldansen....erg gezellig allemaal! Natuurlijk is er ook een ijsco kraam..
Daarna lopen we weer het centrum in en kijken nog wat winkels en gaan al richting Albert Park. In een straat daarvoor gaan we eten in een Chinees Restaurant, dat past bij het Chinese Lantaarnfeest:) het was weer heerlijk!
Dan klimmen we omhoog naar het park, het is er al erg druk, het begint een beetje te schemeren, de lantaarns zien er nu al prachtig uit. Er zijn ook allemaal activiteiten, we kunnen bij Cathey Pacific een reis naar China winnen, krijgen een lolly van een makelaar die het festival sponsort.....ik probeer nog miljonair te worden door 3 krasloten te kopen.....maar helaas...
Er is karaoke, het is erg leuk, een jongen zingt zo slecht een Michael Jackson nummer...maar het publiek helpt hem en neemt het zowat over...een Maori familie achter ons zingt echt prachtig! Er is Chinese muziek en dans, de Chinese trommelaars zijn erg goed, vooral de watertrommelaars maken er een hele show van met lichtgevende drumstokjes. Inmiddels is het donker en we maken nog een rondje langs de mooie voorstellingen, allemaal stuk voor stuk lantaarns. Koeien, schapen, draken, bloemen etc. Echt prachtig!
We komen weer uit bij het hoofdpodium en daar komt als slotstuk een, in China, hele beroemde rockband! Het klinkt eerst ook best goed, prima gitaarwerk:) maar als de zanger zijn mond open doet wordt het een stuk minder........als het publiek ook nog verzocht wordt om mee te "la,la,la,en" houdt het echt op, dat doe je niet als rockband:) .....ze heetten iets van Han of Tan Dynasty....ik wil ze nog een keer opzoeken op Youtube.
Wij lopen daarna alvast naar beneden richting bushalte, die is in de straat van de Skytower, dus kun je daar ook prima het vuurwerk zien! Na een sanitaire stop bij de Burgerking, staan we om 22.30 klaar en ja hoor daar begint het vuurwerk, het is echt prachtig, het is op zo'n toren al op hoogte natuurlijk dus ze kunnen ook heel ander vuurwerk gebruiken! Het was echt spectaculair, het duurde maar een kwartiertje trouwens, maar dat kwam mooi uit, we waren net op weg naar de bushalte en daar was onze bus! De terugreis ging voorspoedig, we hadden grote drukte verwacht maar dit viel mee...bij het Eden Park Stadion kwamen er nog een aardig jolig rugby groepje binnen, 4 meiden verkleed als koeien...en een lol natuurlijk, ze dachten dat ze vrij mochten reizen maar dat dacht de chauffeur toch niet.....het was allemaal erg grappig, iedereen moest er erg om lachen, de chauffeur ook.
Hij waarschuwt ons als we eruit moeten en daarna lopen we naar de camping waar net de mannen uit de cabins ook terugkomen met taxi's....
Bij de cabins is weer veel lawaai, maar als we ons nachtklaar maken horen we ineens de campingmevrouw met de mannen "praten" daarna was het een stuk stiller!
Vanochtend zagen we pas goed wat daar allemaal uit die cabins kwam rollen....ook heel veel vrouwen en kleine kinderen.....ze reden net voor 10 hier weg, de auto's brulden om 9 uur al, daarna viel er een rust en kalmte over de camping.....
Nadat het toiletgebouw en de keuken "dieptereiniging" hadden gehad was het weer een fijne camping om te zijn:)
Het is nu dus maandag en we zijn vandaag op de camping gebleven, vanaf morgen schijnt het te gaan regenen....nu dus lekker de was gedaan en alvast begonnen met tassen inpakken en busje leegruimen en lekker rustig aan doen....
Vanochtend hebben we eerst een hele poos met het Nederlandse stel zitten kletsen en hebben lang koffie gedronken. Eigenlijk was de dag ook weer zo om, lekker in de zon gezeten ook. Aan het einde van de middag zijn we nog een stuk gaan wandelen, richting de Mall, die was verder weg dan het op het plattegrondje van de camping leek.....
Etienne heeft 2 paar schoenen weg moeten gooien, omdat ze stuk waren, we kijken in the Mall dus bij schoenenzaken...uiteindelijk kwam ik met een zak vol naar buiten (3 halen, 2 betalen.....) en hij sjouwt alleen een zakje met het gekochte brood:) maar we hebben wel een hokeypokey ijsje gehad:)
Op de camping teruggekomen staat het alweer goed vol, we hebben Poolse buren die breeduit in de zon zitten....wij gaan er maar een beetje achter zitten....naast ons hebben we een Australische boer met vrouw en kind, achter ons Duitsers, die waren er vanochtend al vrij vroeg aanwezig maar gingen nog een tochtje maken....bij het achteruit rijden namen ze de goot van het keukendak mee.....
Bijna iedereen die hier staat gaat hierna naar huis...mensen komen dus vragen of je een TomTom wilt kopen of je nog eten nodig bent....wij hebben ook wel weer wat free goodies....maar eens kijken of we die nog kwijt worden....
Een enkeling die in Auckland begint en hier meteen kampeert, de meeste rijden meteen de stad uit volgens mij.
We hoorden net dat de weersvoorspellingen weer aangepast zijn....het schijnt morgen weer een mooie zonnige dag te worden! Dat zou heel mooi zijn!
Dinsdag 18 februari,
Het is warm in het busje als we wakker worden...het is ook al half 9.
We ontbijten in het zonnetje aan de picknicktafel samen met de Australiërs en iets van 10 eenden...
Het kleine jongetje valt achterover van de bank en blijft, zoals ie viel, mooi in het gras liggen, omhoog kijkend van wat ziet dit er anders uit ineens....het leek erg grappig.
De Australiërs gaan naar het zeeaquarium, wij gaan richting stad. Eerst nemen we afscheid van het leuke echtpaar uit Leusden, ze zijn verhit bezig om alles in de koffers te krijgen...
Daarna lopen we naar de trein en helpen nog een mevrouw een kaartje uit de automaat te krijgen...haha net of doen we dat hier al jaren...
We stappen deze keer uit bij Newmarket, we gokken daar op de uitgang "Broadway", het is een leuke straat met mooie winkels en ook een theater, dat kon niet anders....maar we zien nergens de Skytower door de hoogbouw hier en weten even niet welke kant we op moeten....een oudere meneer helpt ons de goede kant op te lopen! We gaan naar "Het Domein" hier staat het grote gebouw wat het War Memorial en oorlogsmuseum is, maar er is veel meer! Eigenlijk is het te mooi weer om in een museum te zijn maar iedereen zegt dat je hier zeker moet gaan kijken! Dus kopen we een kaartje en het is inderdaad heel erg de moeite waard. Er is heel veel over de Polynesische cultuur, vooral over de Maori natuurlijk. Er is een afdeling over de natuur in Nieuw Zeeland, echt prachtig gemaakt allemaal en we zien nu de namen bij de schelpen die we gezien (of in de tas) hebben.....en ook bij de vogels, vissen en insecten. Alles komt eigenlijk weer voorbij en bij een aantal dingen valt het nu ook op z'n plek:)
Er is veel over vulkanen, Auckland zou er niet zijn zonder vulkanen maar tegelijk leven ze op een "bom".. het kan 20.000 jaren duren maar ooit zal het hele spul exploderen...we maken ook mee wat er dan gaat gebeuren...dat kun je hier in het museum, zittend in een huiskamer voor de tv, meemaken en is best indrukwekkend....meer nog dan de "aardbeving" die we in het Te Papa Museum hebben meegemaakt.
Ze hebben ook een afdeling met allerlei interactieve dingen, erg leuk, je kan hier dagen zoet zijn maar op een gegeven moment ben je gewoon "vol"... Er is eigenlijk veel te veel....we gaan dus eerst maar eens koffie drinken beneden in de hal, even bijkomen...
Daarna gaan we meteen naar de 2e verdieping, het oorlogsgedeelte. Dit is ook prachtig ingericht. Het gaat over alle oorlogen waarbij Nieuw Zeeland ook een rol heeft gespeeld, er is bovendien een prachtige hal ingericht als nationaal oorlogsmonument, met veel vlaggen en alle namen van militairen die gesneuveld zijn op panelen op de muren.
Al met al is het heel erg de moeite waard om naar dit museum te gaan. Er zijn ook nog tijdelijke exposities, er is nu een hele mooie expositie over Sir Edmund Hillary, de bergbeklimmer, hij is geboren in Nieuw Zeeland en ze zijn erg trots op hem, we hebben zijn naam hier al vaak gezien en gehoord onderweg.
Als we weer buiten komen is dat even wennen....het is erg warm buiten, drukkend warm, je zou zeggen we krijgen onweer, maar dat hebben we in NZ nooit meegemaakt....zodra de zon hier onder is, is het ook alweer koel.
We lopen nog om het gebouw heen en gaan dan richting centrum, we komen eerst langs de wintertuinen achter het museum, prachtige oude glasshouses, uit 1920, met prachtige bloemen, een mooie binnenplaats met vijver. Vlakbij waren we eerst al een ijsverkoper tegen gekomen...die hoef je hier ook nooit te zoeken....de Nieuw Zeelanders eten het meeste ijs van de hele wereld....Etienne zou hier prima kunnen wonen....maar die moet volgende week eerst bij zijn kleindochter op bezoek, hij kreeg vanmiddag een sms dat het nu toch écht gaat gebeuren, hij hoopte dat ze zou wachten tot volgende week:)
We lopen dus richting centrum en dat is makkelijk, je loopt gewoon richting Skytower! We komen door het Albert Park, waar niks meer te zien is van het lantaarnfeest....de fontein werkt weer en alle lantaarns zijn weg, het is een heel ander park nu....veel rustiger ook:) Queen Victoria staat er ook bij van "hè, hè, daar zijn we weer een jaar vanaf"....
We komen weer uit in de Queenstreet en lopen langs een schoenenzaak waar ik een heel goed gevoel bij had:) en dat klopte, daar is het zowaar nog gelukt om schoenen voor Etienne te kopen!
Daarna lopen we naar het Britomart station en gaan met de trein terug naar Avondale, we lopen naar de camping en daar is het best rustig, er zijn niet veel nieuwe mensen bijgekomen....
We zitten heerlijk in de zon, eten in de zon, de laatste keer pasta eten op de camping, eenden lusten trouwens ook graag pasta....zonder saus natuurlijk...daarna afwassen, douchen en thee drinken en de sms in de gaten houden.....