13 t/m 19 oktober

Zondag 13 oktober:
Al heel vroeg wakker van de meest geweldige vogelgeluiden. Niet zo geweldig geslapen, het is erg warm in het busje, tegen de ochtend werd het iets koeler maar toen werden de vogels ook wakker:)
We besluiten om vandaag rustig aan te doen en nog een nacht op deze camping te blijven. Meteen even geregeld bij de receptie en ook waspoeder bij ze gehaald, we gaan aan de was!
Voorzichtig een douchedeur geopend...geen spin te zien, dus in alle rust gedouched:)
Op de camping is een buitenkeuken met van alles zoals bakplaat, waterkoker en grote koelkast, de brandweermannen zijn hier al druk aan het eieren bakken, om de hoek is een washok, 4 dollar erin en hupsakee het spul draait. Na het ontbijt gaan we aan de wandel, er is een wandelroute van 8 km langs de Mary River en een aantal billabongs, we komen ook door een prachtig bamboebos. We loeren voorzichtig de waterkant af, maar geen krokodillen te zien vandaag! Wel heel veel wallaby's en ook kangaroes en buffels, die zijn overgekomen uit Timor, hebben geen Australisch paspoort....
We komen oververhit terug, onderweg ook genoeg gedronken, maar nu eerst ook liter water wegwerken, je krijgt hoofdpijn en wordt een beetje draaierig soms van die warmte..Etienne staat paar keer per dag onder de bush douche, (een grote tuinslang met een bamboe omheining midden tussen de bomen) maar daar komt ook lauw water uit hoor....daarna wel koud!. Voor je iets van koud water uit een kraan krijgt moet je hier lang wachten, in de douche kun je makkelijk alleen de koude kraan openzetten. 
De was is natuurlijk alweer droog, alles opgeruimd en lekker in de schaduw boekjes lezen over Kakadu NP, morgen die kant op! 
Einde van de middag nog even rondje door de bush en daarna aan de pasta! Vroeg naar bed maar...iedereen ligt om 21.00 hier...

Maandag 14 oktober,
Om 7 uur wakker, dat is best laat, we lagen om kwart voor 9 al..best goed geslapen, er is niet zoveel lawaai van de vogels, komt vast omdat het bewolkt is! Na het ontbijt, gebakken ei, op weg naar Kakadu NP, onderweg hebben we zowaar een buitje! Bij Mamukala gaan we van Arnhem Highway af om even naar het 
observatieplatform te gaan, prachtig wat een vogels en wat een geluiden, zover je kan kijken zie je roze waterlelies op het water liggen. Na deze stop gaan we even verderop in het informatiecentrum een pas kopen, 25 dollar p.p.
Dan op naar Ubirr Rock, hier zijn aboriginal rotstekeningen te zien en je kunt omhoog klauteren voor een prachtig uitzicht over het plateau, vanaf hier zie je Arnhemland heel goed, hier mag je alleen naar toe als je een vergunning hebt gekregen van de aboriginals. We zijn nu echt op aboriginalland, in Darwin hadden we ze al gezien in soorten en maten, vaak als zwervers in de parken of bedelend op straat, maar hier zijn ze parkrangers etc. De rotstekeningen zijn prachtig, er zijn best veel! We weg naar Ubirr is ook mooi, rotspartijen, swamps, bos, elke tegenligger groet, wij ook natuurlijk, het is niet echt druk op de weg. 
Daarna naar Jabiru, hier getankt, die is snel leeg! Voor het eerst een wat minder aardige mw. Bij het afrekenen, verder is iedereen steeds zo aardig! Daarna naar de supermarkt, die is stuk kleiner dan de grote Woolworth en Coles, dus stuk overzichtelijker maar nog duurder...het is niet te geloven, een jerrycan water van 10 liter kost al 14 dollar, een (klein) blikje sperciebonen kost bijna 2 dollar en een blikje mais (nog kleiner) 2,89 dollar....we aarzelen bij de chips van zowat 5,40 ....toch maar niet....het vlees valt mee we hebben 14 bbq worstjes voor 3,87. Daarna gaan we naar de camping in Jabiru, een luxe camping, lekker groot koel zwembad, dat was even heerlijk! Daarna de aardappelen en worstjes op de bakplaat in de buitenkeuken, sperciebonen erbij, heerlijk! We kregen bij de receptie een bonnetje waarmee we bevoegd zijn om alcohol te kopen bij de bar.....heel Kakadu ligt droog! Mag niet van de aboriginals....wel grappig, volgens mij zijn er aardig wat die graag een glaasje lusten. In de supermarkt was het ook niet te koop, dat is trouwens nergens, maar de supermarkten buiten het park hebben allemaal een open verbinding met de slijterij! (Bier is hier ook erg duur....je kunt beter wijn drinken)
Als we na het eten voor de camper thee zitten te drinken zien we flink onweer in de verte, vanmiddag bij Ubirr ook al flitsen en gedonder...de regentijd komt eraan! 
Morgen richting Cooinda. 

Dinsdag, 15 oktober
Goed geslapen, weer wakker van de vogels, het was toen half 7! Het heeft vannacht geregend, het voorraam is nat. 
Na het ontbijt richting Cooinda, eerste stop is Nourlangie Rock, hier zijn weer prachtige rotstekeningen langs een mooi uitgezette wandelroute, langs de rotsen en plek waar ze verkoeling zochten, cove. Ook hier weer een klimmetje naar een uitzichtpunt, prachtige rotsformaties. 
Op de terugweg komen we twee aboriginal ranger dames tegen, we moeten onze passen laten zien. We komen ook nog bekenden tegen, het Australische meisje met Duitse vriend die samenwonen in Berlijn en nu samen een jaar aan het reizen zijn, tijdens het kokkerellen in de buitenkeukens op de campings is het gezellig kletsen steeds. Ook het oudere echtpaar uit Engeland die met grote verrekijkers aan het vogelspotten zijn hebben we eerder getroffen. Ondertussen word je wel een beetje gek van alle vliegen die je steeds van je af moet slaan en waardoor je nooit eens rustig stil kan staan. 
Dan weer op weg, volgende stop is Mirrair Lookout, een wandeling omhoog naar 165 meter door bos over rotsen. Boven een heerlijk briesje en een mooi uitzicht!  Het is wel weer erg benauwd, gelukkig is het bewolkt. 
Daarna net na de afslag naar Cooinda naar het informatiecentrum van de aboriginals: Warradjan Aboriginal Culture Centre. 
Erg mooi centrum, veel info en uitleg over o.a. hoe ze aan hun voedsel kwamen in dit gebied en het verschil in de seizoenen. 
Dan verder naar Cooinda, waar we bij the lodge kaartjes kopen voor de Yellow River Cruise, weer een rib uit ons lijf, maar was erg de moeite waard! We waren nog maar net op weg en hadden de eerste grote krokodil al naast de boot, prachtig om zo dicht bij zo'n beest te zijn, die ogen boven water en hoe hij in dat water zakt en later weer bovenkomt, erg mooi om te zien! De ranger die mee is kan er ook smakelijk over vertellen, zo komen we even later een krokodil tegen die net van de week een buffel heeft opgegeten....al met al hebben we wel een stuk of 20 krokodillen gezien, van groot tot klein, hoe ouder hoe donkerder, ook een paar die op de wal lagen of de wal op bewogen, volgens onze gids zie je dat niet elke dag! Hij waarschuwt een paar keer goed je handen binnenboord te houden, echt zo dichtbij zijn ze. 
Verder zien we prachtige plaatjes en heel veel verschillende vogels, legt hij uit hoe hoog het water staat in de regentijd dat is dan tot wel 3 of 4 meter hoger dan nu! etc. We zien zeearenden, hele kleine vogeltjes die over de vele leliebladeren lopen...echt prachtig! 
Het was een prachtige tocht, om half 3 terug en we besluiten nog naar richting Pine Creek te rijden voor een camping. We hebben eentje gezien in de gids maar bij aankomst zegt de jongen achter de bar, benzinepomp, camping, motel, restaurant en nog veel meer:) dat we eerst maar even moeten gaan kijken voor we betalen want er komen vaak mensen terug om hun geld terug te vragen.....hahaha dat zegt genoeg...een rondje over de camping en kijkje in het toiletgebouw en weg zijn we weer......
Dan maar helemaal naar Pine Creek, een oud goudmijnplaatsje, daar stond in de gids een fantastische camping met de naam Pussycat nogwat...dat bleek de plaatselijke drafbaan te zijn....er staan wat trailers met paarden, hier gaan we ook niet staan! wij het dorp in en daar hebben we the Lazy Lizzard! De dame achter de balie roept dat ze great food en beer hebben! De douches zijn erg bijzonder van golfplaat gemaakt met betonvloer maar verder prima. Het begint alleen te regenen en we besluiten dat we wel great food verdient hebben:) 
Op naar het restaurant, er lopen hier allemaal mijnwerkers rond, ze slapen ook op de camping in cabins en zitten in the tavern aan the great food and beer! 
Het was heerlijk..en een gigantisch bord vol, gisteren dacht ik nog we gaan afvallen maar als we veel van dit soort campings gaan tegenkomen....
We hebben veel gezien vandaag, zwart met witte en rode spinnen (op veilige afstand) hele kleine salamandertjes, wilde paarden, buffel, gigantisch veel vogels en natuurlijk krokodillen! 

Woensdag, 16 oktober
Om half 7 alweer wakker en eerder ook al paar keer, niet van de vogels maar van de mijnwerkers die met ronkende motoren de camping af gaan. We lagen er ook alweer voor 9 uur in gisteravond, je hele ritme is hier anders, wakker bij licht, slapen als het donker is. 
Na het ontbijt nemen we een kijkje bij het Railwaymuseum en het oude Miners Park, beide worden gerund door vrijwilligers en er hangt een bordje met "vrijwilligers gevraagd" tot die zich melden zijn ze dus gesloten hahaha....maar je kunt er gewoon rondlopen en de oude mijnwerktuigen en oude locomotief uit 18 zoveel bekijken. Er staan ook Baobab bomen trouwens en er is uitleg over de mijnactiviteiten van toen tot nu...wat er nu eigenlijk gebeurd komen we niet helemaal gewaar, ook niet in m'n boek maar waarschijnlijk ijzer of uranium, dat is hier veel in deze hoek. Bij Jabiru is een hele grote uraniummijn, de aboriginals vinden het prima want ze krijgen 4,5 procent van de opbrengst, wat neerkomt op miljoenen dollars...er is wel veel verzet geweest tegen het openen van een tweede mijn, dat is ook niet doorgegaan. 
Dan omhoog naar een uitzicht over de oude goudmijn pit, die is volgelopen met water, een mooi uitzicht. 
Daarna richting Katherine, eerst nog maar even getankt, je moet hier eerst betalen of je rijbewijs binnen brengen, toen ik binnenkwam had ze net de knop al omgezet en zegt dat wij er wel betrouwbaar uitzien:)
Na 43 km nemen we de afslag naar Edith Falls, benieuwd of er een Fall is in dry season....we zitten nu trouwens in het pre-regenseizoen, de natuur maakt zich op voor de regentijd en dan kun je dus al wel eens een bui meemaken en het maakt dat we dit vochtige drukkende warme weer hebben. Vanaf de parkeerplaats lopen we de Leliyan Trail, we gaan weer klimmen tot 185 meter en lopen door prachtige rotspartijen en afgebrande bomen richting upper Fall, de lower kun je vanaf de parkeerplaats op slippers al belopen......
Het is een rondje van ongeveer 3 km, maar 1 km is hier zoiets als 5 km in de warmte....
We hebben prachtige uitzichten over de waterval en de vlakte de andere kant op, we horen de waterval ook en weten nu hij staat niet droog! Boven gekomen het water in! Heerlijk en we hoeven niet bang te zijn voor krokodillen (stond op het bordje...later zien we ook vooraan een krokodillenval, grote kooi waar brok vlees in hangt...
Het water is heerlijk! Daarna het rondje afmaken terug naar de parkeerplaats en na een liter koud water verder op weg naar Katherine, daar aangekomen hangt bij binnenkomst dat het de geboorteplaats is van Kadel Evans, de wielrenner, dan eindelijk de uitdaging van rotondes rijden, de eerste die we tegen komen, het voelt heel raar maar gaat prima, ik zie de Mcdonalds links en we nemen beide rotondes nog een keer, nu terug ....op naar airco, wifi en koude cola! 
Even de mail checken etc. Het is er een lawaai van jewelste een aboriginal schoolklasje heeft de hele Mc bezet, in hun rode school t-shirtjes zijn ze wel erg irritant aan het rennen en schreeuwen...de juf verontschuldigd haar tegenover ons. 
Dan op naar Katherine Gorge, net als Edith Falls in het Nitmiluk National Park. Er zijn 13 gorges, uitgesleten door de Katherine River. 
Bij het informatiecentrum regelen we de campingplaats, campertje aan de stroom en op naar de Gorge. We horen een partij lawaai uit de bomen bij het water en zien dan dat er gigantisch veel grote vleermuizen in hangen..we zien natuurlijk weer prachtige vogels en moeten weer een heel stuk omhoog klimmen, deels stenen, deels trap voor een fantastisch uitzicht over de eerste delen van de Gorge, we zwaaien naar de mensen op een rondvaartboot, dat kan natuurlijk ook weer, net als een helicoptervlucht, maar dit is al prachtig! 
Terug gaan we nog even langs het informatiecentrum en dan lekker in het zwembad op de camping! Heerlijk, maar als we er uitgaan is het koud...snel warme douche, ik draai voor het eerst de hot kraan open...en dat is ook erg hot! Op de camping lekker nog even zitten, ik ben bezig met dit stukje en voel ineens dat er iets is...er zit een wallaby heel dicht naast me....leuk toch? We hebben vandaag een brooddag besluiten we, lekker gekookt eitje erbij, net als de krokodillen en slangen, die hoeven ook niet elke dag veel vlees:) wij kunnen nog teren op het grote stuk van gisteren! 

Donderdag, 17 oktober
We zijn al een week in Australië!
Heel slecht geslapen, ik....mijn oordoppen waren zoek en Etienne snurkte er flink op los...
Vanochtend echt de meest geweldige vogelgeluiden, de vogels kwamen ook nog nooit zo dichtbij, ze halen je bijna het brood van je bord. 
Dan op weg, we komen weer door Katherine dus even paar boodschapjes en dan naar de Cutta Cutta Caves, dat betekent "veel sterren" leren we daar. We kunnen meteen mee met de rondleiding van 10.00 uur, een privetoer, we zijn de enige 2. Net na de ingang van de grot zitten kleine rotswallabys, de aboriginal gids vertelt van alles, we zijn ongeveer 150 meter de grot in geweest, die is 15 meter diep en per ongeluk ontdekt toen een boer steeds koeien kwijt raakte. Veel van de druipsteenformaties glinsteren net alsof er een soort glitter op zit, de aboriginals zeggen dat dit de sterren zijn die overdag hier schuilen. De grot is totaal 750 meter en eindigt in een Spring en aan het einde zitten al de vleermuizen, niet te zien dus, wij zien wel een baby slang en een dikke spin...
Daarna op naar Mataranka, eerst naar de Territory Manor waar we mooi op tijd zijn voor het voeren van de Barramundi vissen! In een billabong bij de camping zwemt van alles, maar ook 5 dikke barramundi, die met de hand gevoerd worden. Het is erg leuk om te zien hoe die dikke vis op het aasvisje afkomt en met een dikke splash het visje grijpt. Ik mag het ook doen, als ik het water in stap vertelt de jongeman dat er van alles in het water zit...zoals slangen.....
Na het visje voeren verder het Elsey NP in, op naar Bitter Springs, een thermale pool van 34 graden middenin een palmboombos, Nieuweschans / bleu lagoon maar dan anders. Het water is echt super helder en natuurlijk lekker warm. Er zit een sterke stroming in waardoor je met zwemmen bijna niet vooruit komt en volgens de bordjes ook wel beetje op moet passen. We zien geen beesten zwemmen..maar wie weet wat hier allemaal weer in zit:)
Dan weer op weg, we willen nog een eind verder rijden op weg naar Tennant Creek. We belanden eind van de middag in Daly Waters en kamperen bij de Daly Waters Pub! Er is een pub, een benzinepomp met een helicopter op het dak en een bordje dat de volgende McDonalds 289 km is. Boven de bar hangen bh's en visitekaartjes, in de tuin teenslippers, bowlingpins en allerlei andere troep, maar een biertje kan hier van de tap en kost maar 3 dollar :). De douche/wc is erg bijzonder, een golfplatenhuisje, met een bordje erop dat je eerst moet aankloppen! Van binnen kan het trouwens wel op een schuif, de wc en douche zitten in één en het is een lekkere douche. Onze buren vanavond zijn weer het Duitse stel die steeds ergens aankomen als wij net weer weggaan. De buitenkeuken bestaat uit 1 tafel en 2 planken, geen bbq, bakplaat, gootsteen, laat staan de koelkast, magnetron etc.....in mijn boekje staat dat in de Daly Waters Pub de beste biefstukken van heel Australië worden geserveerd, we zijn dus niet moeilijk over te halen:) daar gaat het budget en de "slanke lijn" weer....... 

Vrijdag, 18 oktober
Al om 6 uur wakker, de zon staat hier (al eerder) hoog aan de hemel en de vogels hebben het alweer druk. De hele nacht doorgeslapen! Maar we lagen er ook laat in voor ons doen, we zijn samen met de Duitse buren gaan eten en bier drinken, dat was erg gezellig en dan is het zo half 11....
Zij gaan helemaal naar Adelaide rijden, dat is wel een heel eind.
Voordeel van het vroege opstaan is dat we al vroeg wegrijden, op naar Tennant Creek en hopelijk nog een stukje verder..
Het is vandaag kilometers maken, de enige stops zijn de benzinestations maar die zijn hier meteen wel caravanpark, restaurant, shop, informatiecentrum etc, bij de eerste liggen ook een paar hele dikke snakes in glazen bakken. 
Onderweg zien we het landschap steeds meer veranderen, steeds droger, bomen worden bosjes en oneindige prairies aan beide kanten. Vanaf Kakadu of eigenlijk al vanaf net buiten Darwin staan aan beide kanten van de weg steeds termietenheuvels, van klein tot erg groot! Vanaf Katherine zien we ze ook steeds meer dat de termietenheuvels aangekleed zijn met shirtjes, petjes, zonnebrillen en soms een bh....ik moet dan elke keer aan Alf uit de tv-serie denken, sommige lijken sprekend! Hier wonen ook de grote veeboeren, sommige met meer dan 60.000 stuks vee. We rijden over wildroosters en worden met borden gewaarschuwd voor overstekend vee, zo nu en dan ligt er een dode koe langs de kant. De vele dode wallybys, met de grote roofvogels die omhoog vliegen als je aan komt rijden, zijn voorbij, die zie je niet meer hier! 
De wind is best hard en het is vermoeiend om te rijden, de weg is geestdodend recht, maar door de wind en ronding in de weg moet je goed de handen aan het stuur houden. Ook de roadtrains en beesten die over kunnen steken moeten in de gaten gehouden. Soms is er een tegenligger en we halen zelfs 2x een auto in vandaag! De wind is hier warm en heet, het vochtige warme weer is voorbij, we gaan richting woestijn. 
Ter hoogte van zo'n benzinepomp is er even wat actie, zoals een paar zenders op de radio en wat huizen. 
In Tennant Creek aangekomen kunnen we gelukkig nog wel een stukje verder, het oogt zoals het in de boekjes beschreven wordt, mistroostig en het schijnt er nogal crimineel aan toe te kunnen gaan. Het halve dorp is nu uitgelopen voor een begrafenis net buiten het dorp, er zijn wel heel veel aboriginals op sjouw nu...
Wij rijden verder en komen bij de Devils Marbles, grote rotsen, sommige zelfs helemaal rond van vorm, zomaar op het terrein gegooid lijkt het...de aboriginals geloven dat dit eieren zijn van de regenboogserpent, maar ook dat er voorvaderen onder wonen, ze zijn er beetje bang voor....
Het is verschrikkelijk warm en de vliegen zijn echt irritant vandaag, dus de wandeling van 20 minuten laten we maar zitten. Op naar Wycliffe Well Holiday Park, een camping met extra's, Wycliffe Well beweert Ufo hoofdstad van Australië te zijn. In de shop hangen allemaal krantenartikelen over de verschillende verschijningen die zijn geweest. De hele camping is in alien stijl, erg grappig! We hebben een mooi schaduwplekje en tijd om te relaxen. Etienne maakt vanavond nasi (Conimex kruiden, er zit een Engelstalige sticker over de Nederlandstalige beschrijving geplakt),met worstjes:) de camping emoes rennen voorbij, de kaketoes poseren hier voor je ipv meteen weg te vliegen, ik voel weer iets naast me zitten en kijk in de ogen van een hele grote bruine hond, kortom weer een mooi plekje! 

Zaterdag 19 oktober, 
Middenin de nacht een laken overgedaan en Etienne schoof zelfs zijn raampje dicht, er waait ineens een fris windje door het busje....misschien landde er een Ufo of het is hier 's nachts gewoon wat frisser....
Na het ontbijt weer op weg, het laatste stuk naar Alice Springs! 
Een benzinestop is weer een hoogtepunt vandaag, verder is het kilometers maken. Het landschap verandert wel steeds weer, we krijgen nu heuvels, rotsformaties, de grond wordt steeds roder, we rijden voorbij het punt waar je het centrum van Australië bereikt, Central Mt. Stuart net voorbij Ti Tree. We rijden langs de oude veeroutes en veel van de plekken waar nu benzine etc. te koop is waren vroeger de wells waar het vee te drinken kreeg, maanden deden ze er vaak over..nu doen de roadtrains het in een paar dagen. We komen weer mooie roadtrains tegen vandaag, degene met 3 aanhangers hebben minstens 52 wielen, we zien er ook veel met 4 aanhangers. Ongeveer 30 km voor Alice Springs passeren we de steenbokskeerkring, hier maken we maar even een foto van:) met zelfontspanner, dus een hele onderneming met de hitte en de vliegen die je van je af moet slaan...
We bedenken dat we nu meer dan 2000 km op zo'n beetje dezelfde Highway gereden hebben, we hebben het busje op 440 Stuart Highway in Darwin opgehaald en moeten 'm inleveren op 40 Stuart Highway in Alice Springs. Al die tijd hebben we die Highway gevolgd, behalve het ommetje naar Kakadu, toen volgden we de Arnhem Highway en een stukje Kakadu Highway. 
Dan rijden we Alice Springs binnen, we zijn nog mooi op tijd dus besluiten ook meteen het oude telegraafstation te bezoeken. Hier krijgen we een rondleiding via een folder en deze folder is in het Nederlands! Het station was operationeel van 1895 tot 1905, het is in de oude staat gebleven er erg interessant om te bekijken, de hoofd telegraafbediende was ook rechter en dokter, hij kreeg dan instructies via de telegraaf van een arts uit Adelaide. Het telegraafkantoor was dag en nacht bemand om het tijdsverschil op te vangen maar ook om Morse signalen te versterken. Er is ook een weerstation, smederij en je kunt het woonhuis bekijken. Later krijgt het station een andere bestemming, het stond toen bekend als The Bungalow, hier werden kinderen van blanken/aboriginals heen gebracht, men dacht toen dat het beter zou zijn deze kinderen bij hun ouders weg te halen....we spreken een oude meneer op de veranda van het museum, hij is zo'n kind, hij was 2 toen hij bij zijn 15 jarige moeder weg werd gehaald. Vanuit Alice Springs gingen die kinderen naar andere plekken, verschillende christelijke groepen regelden dat, hij werd Katholiek opgevoed in Sydney. Hij verteld dat hij altijd goed is behandeld, goede voeding, goede opleiding, hij is eigenlijk wel blij dat het gebeurd is, had het vast niet zo goed gehad als hij bij zijn moeder was gebleven....46 jaar later heeft hij ze terug gezien, hij verteld dat er meer dan 400 mensen op het vliegveld staan als hij aankomt, allemaal familie! Ook zijn ouders. Nu woont hij weer in Alice Springs en is bijna elke dag bij het telegraafstation om zijn verhaal te vertellen, zijn biografie is te koop in de shop:)
Daarna rijden we een rondje door Alice, grote rotondes hier...we rijden Anzac Hill op, hier hebben we een overzicht over Alice Springs. Daarna even een koude cola bij de McDonald's, ook even de mail etc. checken..morgen maar eens een poging doen om dit op de blog te zetten. De mevrouw bij de receptie van de camping adviseert voor wifi naar het winkelcentrum te gaan, daar schijnt de beste verbinding te zijn. Er is daar ook lekker airco...het wordt morgen 40 graden zagen we...
Morgenvroeg zijn we eerst uitgenodigd om pannenkoeken te komen eten in de buitenkeuken...doen ze hier elke zondagochtend! Daarna willen we de was doen, dan de stad in. We blijven hier 2 nachten, dat is wel lekker, kunnen we alles opruimen en voorbereiden voor inleveren camper en daarna het kamperen op de 5 daagse tour met een groepje door the red Centre. Daarna zijn we nog een dag in Alice Springs, want we vliegen 's avonds pas naar Cairns, dus hebben we dan vast nog wel weer tijd om de tour avonturen op de reisblog te zetten! We eten vanavond pasta van kok Etienne en ik hoop dat de pannen niet zo aanbranden als gisteravond want ik ben van de schoonmaak camper en afwas:) 
De pannen in zo'n camper zijn niet van de beste...de stoelen heeft Etienne ook al gerepareerd met tie-raps, maar we hebben ook een broodrooster en een waterkoker en zelfs een magnetron, maar die hebben we nog niet eens gebruikt......voor degenen die mij kennen vast niet te geloven:)