10 november t/m 16 november

Zondag 10 november, 
Vervolg zondag 10 november, 

Helaas is net bij het overzetten het vervolg van zondag 10 november "verdwenen"...
We hebben de hele middag gefietst en bij het powerboat racen gekeken! Zelfs nog bij de prijsuitreiking in de haven. We hebben de hele Bay gefietst van haven tot puntje was dat 16 km. 
We hebben de lange houten pier, 860 meter, de oceaan in gelopen en kwamen nog Gaby en haar man tegen, één van die Duitse vriendinnen van het red centre campinggroepje! We hebben heerlijk vis zitten eten en dat was het ook wel zowat:) 

Maandag 11 november, 
De zon staat om 6 uur alweer hoog aan de hemel! Het weer valt mee dus!
Na een snel ontbijt en een babbeltje met de buurman (oud trucker, via hem opheldering gekregen over de rij en rusttijden van de truckers, die zijn er wel maar zijn te omzeilen...) gaan we dus richting Brisbane! 
We rijden naar Maryborough om op de Bruce Highway te gaan, het blijkt een hele mooie grote stad, veel mooie houten huizen op palen én ze hebben een Aldi! We moeten toch boodschappen dus op de rem! Het lijkt veel op de Aldi in Holland, je moet eigenlijk daarna nog naar een andere winkel....maar dat moet je hier natuurlijk altijd:) .....naar the bottleshop...
De Aldi is wel een stuk goedkoper! We hebben nu een rozijnenbrood voor 2 dollar i.p.v. bijna 4 bij de Coles! 
De benzine is hier trouwens ook gedaald tot onder de 1,50! 
Daarna rijden we over de Bruce tot Gympie en besluiten dan de scenic route (nr. 24) te nemen door de Mary Valley, het is een prachtige route, veel klimmen en dalen en dat kost je wel meteen een uur meer! Weer veel koeien, nu ook schapen, hertjes gezien, veel paarden en veulentjes, bordjes dat er koala's zijn..maar ze (nog) niet gezien..
Leuke dorpjes met mooie huizen, overal een smid/garage en een boerderijshop á la de Welkoop, ook veel kerken en kroegen! Eerder vanochtend zagen we ook kinderen in schooluniform aan de weg staan voor de bus. Sommige lopen er hier bij of leven we in de jaren 20...lange rokken en strohoedjes! 
Er zijn ook erg veel verschillende kerken met bijbehorende scholen nog, ze zijn hier nog niet "samen op weg".
De route eindigt bij Maleny, hier tanken we en drinken een heerlijke bak koffie! De ramen weer schoon en verder, op naar Brisbane. Alleen komen we ook nog vlakbij Woodford en dan is het maar een klein eindje rijden om langs de lookout voor het Glasshouse Mountains NP te rijden. Helaas wordt het wel steeds bewolkter, jammer ..met blauwe lucht was het nog veel mooier geweest, deze rare in hoogte verschillende pieken middenin een verder vrij vlak landschap. 
(We weten niet meer hoeveel er precies stonden, iets van 9 geloven we...)
Daarna het laatste stuk naar Brisbane, bij Landsborough treffen we de Bruce Highway weer alleen heet die even een stukje de Steve Irwin Highway! Ter ere van de overleden dierenvriend, zijn dierentuin "Australian Zoo" staat aan dit stukje Highway, de parkeerplaats staat er vol! 
Even later is het weer Bruce Highway en wordt die zowaar 4 baans en later zelfs 6 baans en wordt het ook flink druk, zo'n drukte hebben we nog niet eerder gehad:) 
Maar alles gaat prima en dankzij de navigatie vermijden we de tolweg en komen rond 13.00 op de camping aan. Deze ligt slechts 4 km van het centrum! We zien de skyline van het centrum al! 
De mevrouw bij de receptie ratelt een heel verhaal af in een tempo wat echt niet bij te houden is....maar de grootste lijnen snappen we wel..er is vlakbij een bushalte naar de stad! 
Als we daar naar toe lopen komt de bus er net aan en even later staan we al bij het Cultureel Centrum aan de rivier The Brisbane, bij het Expo terrein uit 1988, daarvoor is er zelfs een Nepalese Pagode gebouwd! Er staat een reuzenrad en hier is ook de ferry! Je kan nl. in Brisbane met de ferry de hele stad bereizen! Superhandig en snel, maar ook leuk om daar een gratis cruise van te maken:) je kan nl. met je buskaartje 2 uren reizen met het OV en dus ook de ferry! Wij kiezen de langste route en staan heerlijk voorop de snelle City Cat boot! Het is een prachtig boottochtje en je hebt meteen eigenlijk het mooiste deel van Brisbane al gezien! Er staan prachtige huizen aan de waterkant, veel oude pakhuizen (veel van de Wool Company) die nu omgebouwd zijn tot schitterende appartementen! Brisbane heeft ook mooie bruggen en hoge wolkenkrabbers. In de oude stad ook nog veel mooie oude gebouwen en een Cathedral. 
We stappen later af aan de halte bij het centrum en lopen door de oude stad, de winkelstraten en door de mooie botanische tuin, steken de brug over de rivier over en nemen bij het Cultureel Centrum de bus terug naar de camping! 
Dan is het inmiddels begonnen te regenen...en het regent nu best veel...dat is jammer en ze verwachten ook een paar dagen niet echt fijn weer, harde wind en regen....gisteren is het hier in het zuiden van de stad ook erg tekeer gegaan lezen we in de krant, zelfs huizen verwoest...
Er was trouwens door bosbrand bij Hervey Bay ook een huis afgebrand....wij zaten daar vlakbij gisteren en hebben er niks van gemerkt!
Etienne gaat kokkerellen in de buitenkeuken en ik verhuis ons servies ook maar die kant op..daar gegeten en meteen de afwas gedaan, dan onder de douche en nu dus een avond voor de buis....die we natuurlijk niet hebben...In Holland is het nu Sint Maarten....daar zal het ook wel weer bij regenen...ik zou willen dat ze het hier ook vierden, we hebben héél veel mandarijnen:) en Etienne hoeft ze na 1 al niet meer.....ze zitten vol pitten..en zijn niet lekker..

Dinsdag 12 november, 
Als we wakker worden schijnt de zon weer! Er hangt alleen wel een raar luchtje...
We moeten tot 8 uur wachten tot de receptie open is om de borg van de slagboomsleutel terug te krijgen. De mevrouw vraagt me waar we nu naar toe gaan en geeft een beschrijving mee van hoe je dan het beste de stad uit kunt gaan. Onze navigatie "mevrouw" heeft dezelfde plannen maar mooi om het te kunnen checken of je de goede kant op gaat...het is wel erg druk in de Brisbane dinsdagochtendspits. We rijden dwars door de stad, komen over de wegen waar ik gisteren foto's van maakte...onder de brug door...we gaan richting Gold Coast over de Pacific Highway. We willen binnendoor langs de kust naar Surfers Paradise maar het lukt niet echt om van die Highway af te komen...alle grote pretparken zitten hier ook, zoals Wet & Wild, Seaworld etc. Bij Southport gaan we eraf en rijden langs de kust, het is hier één en al torenflat, massa's auto's en in Surfers Paradise is de Esplanade ook nog eens afgesloten vanwege wegwerkzaamheden. We vinden een parkeerplekje en kijken even op het strand, het is inderdaad een prachtig strand, lang en breed! 
Het begint alleen te regenen en wij weten nu wat we al dachten...the Goldcoast is niks voor ons:) geef ons maar Cape Tribulation. 
We besluiten dus om het binnenland in te gaan, naar Lamington NP, staat ook op de Unesco lijst. We nemen alleen de verkeerde keuze op de tweesprong naar welke kant van het park je rijdt...wij komen uit op het punt waar de lange wandelroute's zijn, het is ook nog eens een doodlopende weg, word hier niet aangegeven, dus dezelfde route terug...het is wel een prachtige route! Klimmen en dalen, erg groen! Daarna geven we aan de navigatie door dat we naar de New England Highway willen, we willen deze gaan volgen naar het zuiden. Nu blijkt hoe raar we gereden zijn in het Lamington NP, we moeten eerst via Warwick, wij dachten bij Tenterfield erop te komen.....okee dan zijn we dus nog een nacht in Queensland! We dachten vandaag in New South Wales te komen, stonden al startklaar om het horloge een uur vooruit, ze hebben daar nl. zomertijd! Lijkt ons wel lekker, is het langer licht! 
Het landschap verandert ook weer, vaak glooiend, we zien nu ook graanvelden, weer veel melkvee, heel veel paardenstallen met prachtige weilanden met mooie hekken. We hebben mooie vogels gehoord en gezien vandaag, weer veel borden met koala's maar geen levende ontdekt..
 We zijn al mooi op tijd op een camping in Warwick, na al dat autorijden nog even uitwaaien. Volgens de mevrouw van de receptie is het 2,5 km lopen naar het centrum van de stad.....nou dat was wel wat meer...maar wel lekker even! De lucht wordt alleen steeds zwarter..we maken foto's van de mooie oude gebouwen en gaan een paar winkels binnen, we hebben nu ook kerstlichtjes:) à 2 dollar....Etienne koopt nog 2 bloesjes en ik alweer slippers...die hebben ze hier wel erg mooi! 
Als we uit de Mall komen staat het buiten op plaatsen goed blank...en binnen in de Mall zijn ze ook aan het vegen en dweilen, wij hoorden het binnen wel onweren...
Nu is het weer droog en beetje zon...we komen dus ook helemaal droog over naar de camping! De politie staat bij het spoor, door het onweer blijven de spoorweglichten "rood" staan..
Als we het busje openen komt de Australische overbuurman er aan gelopen...hij heeft een vraag: wat voor vlag wij aan de camper hebben? Tijdens onze afwezigheid zijn ze al aan het Googlen geweest, maar ze komen er niet uit:) 
Natuurlijk kennen ze de Friese koeien en weten nu dus waar die vandaan komen!
We eten daarna zelfs nog buiten ook, maar je ziet dat er meer regen komt. Nu hoost het echt! De Australiërs zijn er erg blij mee, ze wilden zo graag regen...wij gunnen het ze natuurlijk maar hopen wel dat morgen de zon weer schijnt!! We zitten nu zelfs binnen in het busje met een fleecevest aan....nog even en de slaapzakken moeten in actie...we hebben ook maar eens een fles Bundaberg rum gekocht, we hebben zoveel suikerriet gezien hier..en is ook goed tegen de kou! 

Woensdag 13 november, 
De zon schijnt weer! Dat is wel zo lekker! We zijn trouwens laat wakker voor onze doen..7 uur al..
Ontbijt in het zonnetje en alles weer wat opruimen en schoonmaken. Dan de New England Highway weer op! 
Het is een prachtig groen glooiend landschap, veel koeien weer en nu ook veel schapen met soms lammetjes. 
Verderop bij Stanthorpe is er een heel gebied met tuinbouw en fruit, vooral veel appels, maar ook kersen en aardbeien (zelf plukken). Ook veel wijnhuizen hier en er lopen verschillende toeristische routes door het wijngebied. Wij rijden door tot Tenterfield en gaan dan een stukje noordelijker naar het Bald Rock NP. 
De weg klimt omhoog, we komen na zo'n 30 km bij het park aan maar zien nog geen rock....Bald Rock is de tweede grote monoliet na Ayers Rock in Australië. 
Het blijkt dat we nog een flinke wandeling te gaan hebben vanaf dit punt (dat stond niet in mijn boek..) 
Dus de loopschoenen aan, water mee en op weg! We kunnen na een poosje lopen kiezen voor de steile weg of de minder steile:)... We nemen de steile want die is 1 km korter....even later doemt er een grote rots op en ja hoor daar moeten we overheen.....het is een aanslag op je kuiten...Etienne zegt dat je moet zigzaggen niet recht dat ding op willen lopen...halverwege ben ik zo dom om achter me te kijken...verschrikkelijk..wat hoog..ik zie de bomen heel in de verte, maar snel weer verder omhoog. Boven gekomen heb je wel een prachtig uitzicht en we zijn nog niet eens boven op de Bald Rock. Die klim gaat gelukkig wat geleidelijker...het is een prachtige wandeling en boven gekomen vergeet je al snel je kuiten. Ik wil wel via de minder steile weg terug! Op het hoogste punt schrijven we onze namen erbij, we zijn nu op 1278 meter! Het eerste stuk ging natuurlijk met de camper..maar toch. Bald Rock zelf is 260 meter. Geweldig voor het klimmen maar jammer voor de foto's is de bewolking..gelukkig bleef het wel droog vandaag! 
De weg terug, de minder steile is ook prachtig! We zien nog een mooie hagedis, horen erg veel krekels, je oren doen er zowat zeer van! Er zijn weer veel vogels te horen en te zien natuurlijk. Er liggen overal mooie rotsen waar je onderdoor of tussendoor loopt, erg mooi! Na wat gegeten en gedronken te hebben rijden we de weg terug en zien echt heel veel kangoeroes over de weg hoppen! Helaas liggen er ook weer veel dode, ze zitten ook steeds zo dicht bij die weg..
We zien ook nog een heel mooi slank gestreept beestje maar zijn helaas net te laat voor de foto! (Het was een Tiger Quoll (buidelmarter) vonden we later op Internet, heel bijzonder om te spotten blijkt nu..)
Terug in Tenterfield tanken we en gaan langs de VVV, we zijn inmiddels in New South Wales en willen graag de camping en routegids van deze staat. Die heeft ze helaas niet maar de aardige mevrouw vertelt wel van alles en geeft goede tips! Zo verbaasden wij ons op weg naar Bald Rock over de bordjes met "London Bridge Area" en "Tanktraps" ...ze vertelt dat in de tweede wereldoorlog hier een militair terrein was met tienduizenden militairen, die dachten de Japanners tegen te kunnen houden (mochten ze zover komen..) door deze linie aan te leggen. 
Daarna gaan we op naar Glen Innis, klinkt Schots en dat is het ook! Tenterfield is ontstaan uit Duitse emigranten (ze hebben natuurlijk nog steeds bierfeest...maar hier in april) Glen Innis door Schotse. Het is een prachtig stadje en we staan op een camping op loopafstand van het prachtige oude centrum. Ze hebben ook een eigen Keltisch terrein, the Standing Stones, 40 granieten stenen die in een rondje op het terrein staan. Hier vieren ze elk jaar het Keltische festival, ze hebben hier trouwens ook een kroegentocht te paard en een baardgroei wedstrijd! Dat is komend weekend trouwens het "Beardies Festival" de mevrouw van de camping vind dat we daar voor moeten blijven.....er zijn allerlei activiteiten. 
Er was trouwens ook weer een dikke bui (we waren nog bij de camper) maar daarna lopen we verder droog door de stad! We waren eerder ook nog hier bij de VVV geweest, hebben nu wel de campinggids, en de meneer daar vertelde dat het 5 minuten lopen was van de camping naar the Stones....nou dat was wel ietsjes verder...volgens ons vinden ze het hier wel leuk om ons toeristen de heuvels op te zien zwoegen....zelf doen ze alles met de auto! Ze zwaaien en groeten wel altijd erg vriendelijk vanuit hun grote pickuptrucks. 
Daarna bewonderen we nog de mooie oude panden in de winkelstraat! Etienne kijkt bij het plaatselijke Chinese restaurant op het raam voor het menu en dat klinkt allemaal wel goed! Dus zitten we even later (Do you have a table for 2? ....hahaha de hele zaak was leeg...) aan een prachtig tafeltje met zeiltje, mooi kleedje eronder, met felgroene stoeltjes (retro) bij de Chinees! 
Het is wel een goed lopende zaak, veel afhaal! Later zijn er 3 tafels bezet. We eten echt heerlijk! Ook nog lekkere wijn en lekker ijsje na, Etienne heeft ijs in een korstje van iets onbestemds, het smaakte naar citroen, het leek net een eierbal:) het heet "deep fried ice cream". 
De bediening bestaat uit een echte Glen Innise en een klein chinees meisje die blijkbaar nog in de leer is ...ze loopt niet maar rent huppelend door de zaak...de eigenaresse komt nog even vragen of alles gesmaakt heeft? 
Als we buiten komen is het nog beetje licht! Is ook zo! De zomertijd! We gaan ook nog maar even boodschappen doen bij de Woolworths (Wooly zeggen ze hier). 
Dan een warme douche en aan de thee, in het busje, het is best fris hier, we zitten op hoogte en dat merk je meteen! We hebben hier wifi, dus even mailen en appsen en dan straks onder de wol, ik wil de slaapzak vannacht echt erbij hebben, alleen een laken is nu echt te koud! 

Donderdag 14 november, 
Als we wakker worden is het zwaarbewolkt...we hebben de hele nacht onder de slaapzak gelegen en ook nu is het fris! We ontbijten heel snel en dan verder op de New England Highway. Het eerste stuk na Glen Innes is ook net Engeland, het landschap en ook de typische engelse huizen en pubs. 
Daarna verder richting Armidale, veel schapen, veel groen glooiende heuvels, koeien, paarden, lammetjes etc. 
We drinken in Armidale een cappuccino en besluiten gewoon de New England Highway te blijven volgen, we hadden vanochtend eerder bedacht om versnelt naar de kust te rijden voor warmer en zonniger weer maar dat is niet meer nodig! Vlak na Glen Innes brak de zon al door en we hebben weer een strak blauwe lucht! 
We stoppen later in Tamworth nog even, dit is het Nashville van Australië, we maken foto's van de 12 meter hoge gouden gitaar! Ze hebben hier in januari een groot country festival waarbij een gouden gitaar uitgereikt wordt. 
We tanken net voor Scone, we zitten inmiddels in the Upper Hunter Valley, het centrum van de paardenfokkerij! Dat is te zien aan de meest prachtige paardenranches, studs. Mooie weilanden met dure hekken, dure paarden dus! De Hunter Valley staat natuurlijk ook bekend om de wijn, dat begint hier al maar het centrum van de wijngaarden ligt iets meer richting kust.
Ik las in m'n boek over een groot meer dichtbij Scone (Lake Glenbawn) een State Park, we besluiten daar te gaan kamperen. Het is zo'n 13 km vanaf Scone, de ranger in het kantoor heeft een geweldig plekje voor ons bedacht! Meestal hebben we een plek met stroom maar hij vindt dat we nu toch echt een nachtje zonder moeten. Hij stuurt ons 5 km verderop, op een bult, met fantastisch uitzicht over het hele meer! We staan dus middenin de natuur, zo'n 150 meter verderop zijn wel toiletten, maar zonder stroom. De douches moeten we morgenochtend maar met het busje heen, dat is best ver. We rijden het busje nog maar net de bult op of we zien al kangoeroes! Even later zijn we bijna de tel al kwijt...zoveel komen er voorbij huppen, sommige met kleintjes in de buidel, heel duidelijk zichtbaar! Er zijn echt hele grote kangoeroes bij, de ranger heeft ons gewaarschuwd dat deze best gevaarlijk kunnen zijn, uit de buurt blijven! Etienne gaat nog zwemmen in het meer, maar dat is niet zo geweldig om te zwemmen, veel modder. Het is wel een erg mooi meer, tot onze verbazing dobberen er ook pelikanen rond, zwart-witte..er zijn heel veel eenden en meerkoeten (zien er precies zo uit als bij ons).
We zien veel parkietjes, kaketoes, konijntjes, heel veel hele grote mieren (die bijten je gemeen) en dus heel veel kangoeroes! Wij zitten net op een punt waar ze allemaal naar beneden gaan, we zitten in 3 etages kangoeroes! Tegen de avond gaan ze allemaal bij ons langs naar beneden naar het veldje voor de toiletten, daar staan de sprinklers aan! Er zitten op gegeven moment wel meer dan 50! Prachtig gezicht, de eendjes scharrelen er tussen door ook! Intussen komen er ook wallaby's voorbij en Etienne ziet ineens een schildpad voorbij scharrelen! Ondertussen komen we aan eten bijna niet toe, gelukkig hadden we brooddag! De vliegen komen massaal op de broodjes af, de mieren bijten je in de tenen en hop hop er komt weer een Kangoeroe voorbij:) echt leuk hier! 
Door de zomertijd is het ook lekker lang licht, zo rond half 8 genieten we van de zonsondergang boven het meer. Het is nu bijna 21.00 uur en door de bijna volle maan zie je de wallaby's nog zitten, het is erg stil, je hoort alleen krekels en soms voel je dat er wat voorbij hopt, soms ook een bootje op het meer van nachtvissers. Omdat we geen buitenlampje hebben nu, heeft Etienne de kerstlampjes erbij aan gedaan, die werken op een batterij, ze schijnen blauw....die kangoeroes zullen wel denken....straks hebben we ze allemaal om de deur:)
Wie weet wat we vannacht nog allemaal beleven hier......wordt vervolgd! 

Vrijdag 15 november, 
Als ik het gordijntje opzij schuif zie ik al weer een heleboel kangoeroes zitten! Het is een beetje bewolkt en de vogels doen nog niet zo gek..door de zomertijd is het natuurlijk ook nog maar 6 uur ipv 7 uur. 
We liggen nog onder de slaapzak, best fris vannacht! We hebben niks geen geluiden van dieren voor de deur gehoord:) We besluiten eerst naar de douche/wc te rijden. Als we daar aankomen zijn ze net bezig met de schoonmaak....ik mag gelukkig naar het invalidentoilet...
Limoentjesfris rijden we terug naar "onze bult" en gaan lekker ontbijten met een view! Er hopt weer van alles voorbij, het went ook al...
Een vogeltje heeft ook wel zin in een broodje, hij durft steeds dichterbij te komen, hij heeft een oranje snaveltje en oranje oogjes en is niet bang! Even later hebben we er al drie en eentje zit al op de tafel! 
Als we alles weer opgeruimd hebben rijden we weg van dit prachtige plekje, we kijken nog even in Scone, het paardencentrum van Australië. Dan verder op de New England Highway, even later wordt alles van prachtig groen erg dor en droog, met cactussen, mager vee op magere weides. Na Muswellbrook komt Singleton en hier begint weer een heel gebied met steenkoolmijnen, er staan ook grote electriciteitscentrale's, we zien steeds minder boeren en steeds meer industrie. Maitland is een grote plaats, er zijn weer 6 baanswegen....
Wij gaan weer richting kust, naar Nelson Bay, Port Stephens. Als we afslaan zien we dat er een RAAF basis is met een vliegtuigmuseum ervoor, het "Fighter World" in Williamtown. Daar gaan we natuurlijk even kijken! Het is een erg leuk museum, in een aantal vliegtuigen mocht je in de cockpit zitten, alles is erg mooi gerestaureerd of was gewoon in originele goede staat! Je kunt via een trap naar een platform om de vliegtuigen van nu te spotten! Daar mag je trouwens geen foto's van maken, maar iedereen staat met grote telelenzen..ook een vrijwilliger van het museum. Er komen inderdaad wat straaljagers over. (Hawk's)
Wij drinken nog een capu op het terras, hier wordt ook druk gebruik van gemaakt door het personeel van de RAAF. Daarna verder naar Nelson Bay, we gaan naar een camping op het puntje van het schiereiland. Het is er gigantisch druk, dit hebben we nog niet eerder meegemaakt...we kunnen voor 1 nacht een plekje krijgen! Vanaf de camping loop je zo het prachtige witte strand op! Het water is echt heel helder, na alle plattelandstaferelen is dit ook wel weer prachtig! Het is hier gemoedelijk druk, niet van die hoge hoteltorens zoals aan de Gold Coast gelukkig! We gaan eerst over het strand lopen en daarna naar het haventje en nog even door het centrum. Er zijn veel visrestaurants, er liggen zowel vissersbootjes als mooie jachten in de haven en er zijn cruiseboten voor de walvis en dolfijn spotters. De walvissen zijn natuurlijk al voorbij....wij zien zomaar vanaf de kust 3 dolfijnen spelen en voorbij zwemmen! We volgen ze een poosje, op de foto zetten is moeilijk...prachtig om te zien, we gaan zo over van de kangoeroes in de dolfijnen:) 
Koala's zijn hier ook! Maar nog niet gezien! Op deze camping rennen allemaal konijntjes rond! Het is hier ook een lawaai van jewelste van alle vogels en je hoort de branding van de zee er doorheen! Het is erg druk op de camping maar toch nog niet in de rij gestaan voor de douche ofzo. Het toiletgebouw heeft hier een code..die heb ik voor ons beide meteen op een papiertje geschreven en hebben we in de broekzak! Je moet alleen ook een leesbril mee...de cijfertjes zijn zo afgesleten..ik sta elke keer te klungelen maar heb steeds geluk dat er iemand uit komt...het is wel weer een douche met goede muziek! Dat hebben we ook vaak dat er muziek aan staat in het toiletgebouw! Ik heb van de week al staan douchen met CCR, ELO en the Beach Boys, maar ook Australische Country...en vandaag o.a. Kings off Leon. 
We eten vandaag pasta, onze stroommeter stond trouwens al in het rood na een dag en nacht geen stroom, dat kan echt maar 1 nacht zo kamperen zonder stroom...anders smelten de waterijsjes in het vriesvakje...

Zaterdag 16 november, 
Middenin de nacht worden we wakker van een flink onweer, precies boven ons!
's Ochtends staat alles er nog gelukkig, een aantal mensen zijn druk in de weer met hun luifels en de tentjes mensen controleren de schade. Etienne zijn schoenen stonden nog buiten, verder hebben we geen schade:)
We ontbijten even snel en dan gaan we op rit richting Sydney! We gaan naar the Blue Mountains. Eerst rijden we dus richting Sydney, zo'n 30 km voor Sydney slaan we pas af van de Pacific Highway en komen in een voor ons doen erg druk verkeer terecht, 7 baans, onze "Truus" heeft ook moeite alles afslagen weer te geven. Gelukkig komt het allemaal goed en komen we aan in Glenbrook, het startpunt van the Blue Mountains. We kiezen Katoomba als uitvalbasis, dit zit centraal bij alle wandelingen en uitzichtpunten die we willen doen. Dan begint het helaas te regenen, we gaan in Katoomba kijken en besluiten hier later ook te eten en kiezen natuurlijk iets met wifi en kunnen nu mooi even de blog bijwerken!